Raz jeszcze...

Wyliczyłem sobie, iż po raz setny zabieram głos w niniejszej rubryczce, obchodzę więc mały jubileusz. Nawiasem mówiąc, wcale nie jestem pewny, iż wyliczenia moje są dokładne i precyzyjne, ale wieloletnie doświadczenia wskazują, że jubileusze są w naszym kraju ważniejsze niż jakakolwiek dokładność czy precyzja. Jak przystało na jubileusz, zrobiłem króciutki bilans, z którego wynikło, iż najwięcej uwagi poświęciłem bezpieczeństwu jazdy, a w tej dziedzinie - sprawie nagminnego przekraczania przez kierowców prędkości, zarówno tej zwanej bezpieczną, jak i dozwolonej przez przepisy. No i raz jeszcze wrócę do tej sprawy, bo uważam ją za kluczową, nie tylko w kwestii ilości nieszczęśliwych wypadków, ale też ciężaru skutków, ze śmiertelnymi ofiarami na czele.
Pierwszy kwartał tego roku szczęśliwie nie przyniósł wzrostu liczby zabitych. Trudne warunki zimowe sprzyjały wprawdzie powstawaniu różnych wypadków, ale ich skutki nie były zbyt często tragiczne. Powód jest prosty: na jezdni oblodzonej czy pokrytej śniegowym błotem nawet najbardziej ryzykancki kamikadze nie może rozwijać szaleńczych prędkości. A przypomnieć muszę, iż główną siłą niszczącą jest energia kinetyczna pojazdu, będąca - jak kiedyś już napisałem - iloczynem masy pojazdu i jego prędkości. Nie sprecyzowałem jednak wówczas, iż w tym iloczynie prędkość występuje podniesiona do potęgi drugiej, a to dość istotne. Wynika stąd bowiem, że jeśli zwiększamy prędkość tylko o 50 proc. - np. z 60 do 90 km/godz. - to niszcząca energia wzrasta przeszło dwukrotnie! Nadchodzi wiosna, na szosy wyjedzie więcej niż zimą kierowców, również tych opanowanych przez demona szybkości, a warunki będą coraz bardziej sprzyjały szybkiej jeździe. Jeśli policja nie będzie tego demona zwalczać wszelkimi dostępnymi jej środkami - drogi nasze będą nadal usłane trupami...
bruno miecugow