Refleksja nad papieżem na filiżance i kubku

W Galerii Beta jako punkt wyjścia zaprezentowano zdjęcie Jana Pawła II i Andy'ego Warhola. To symboliczny punkt tej wystawy. Spotkanie artysty i papieża. Dwóch ikon popkultury. Tak to chciał widzieć jeden z najsłynniejszych artystów amerykańskich XX wieku. I taka fotografia otwierająca wystawę od razu ustawia ten pokaz.

Wiem, co pomyślą niektórzy - "znów urządzili sobie artyści hucpę z Kościoła". Nic z tych rzeczy. "Papieże" to opowieść krytyczna nie wobec Kościoła, jako instytucji, księży, samego papieża. Nie, to raczej pokazanie, jak umyka sedno wiary, jak religia zostaje przez wiernych rozmieniona na symbole, znaki, gesty. Fascynacja papieżem przybiera formę rytuałów, a nie słuchania jego nauki.

Etażerka z domu Karola Wojtyły, jedyny oryginalny mebel, jaki się tam ostał, została przez Rafała Bujnowskiego identycznie odwzorowana (z wyłamanymi listwami, z plamami po kawie) w ośmiu egzemplarzach. W ten sposób codzienny przedmiot idzie w stronę sacrum. Ten sam artysta prezentuje krótki kurs malowania Ojca Świętego. Krok po kroku pokazuje, jak stworzyć swój własny wizerunek papieża.

Sprowadzanie papieża do roli ładnego ornamentu w życiu codziennym pokazuje seria "JPII" Igora Omuleckiego. Prezentuje on na swoich zdjęciach kolekcję innego twórcy, Łukasza Baksika, który zbiera najróżniejsze (kiczowate - dodajmy) przedmioty z wizerunkiem papieża Polaka. Talerze, kubki, bombki, świeczniki - wszystkie na różne wizualne sposoby odmieniają jego postać i niepostrzeżenie stają się pytaniem o spłycanie jego nauki i sprowadzanie jej do roli ozdobnika.

To ciekawa, wielowarstwowa wystawa, która sporo mówi o powierzchowności religijnego kultu, bezrefleksyjnym podejściu do papieża i jego nauki, schematycznym traktowaniu wiary.