Robert Mikołajczyk

   Trudno wyobrazić sobie gracza bardziej od niego przywiązanego do barw klubowych. Obecny zawodnik Popradu Muszyna Sandecję pokochał do tego stopnia, że kiedy w lutym 2004 r. z więcej niż pomyślnym skutkiem przeszedł test w ekstraklasowym Lechu Poznań, nie uległ namowom trenera Czesława Michniewicza, powracając do rodzinnego Nowego Sącza.
   - Gdybym miał 19, 20 lat, nie zastanawiałbym się ani przez moment - ocenia z perspektywy czasu. - Nie byłem już jednak piłkarskim młodzieniaszkiem, nie bardzo uśmiechała mi się tułaczka po Polsce. Koledzy śmiali się ze mnie, dziwili się, że tak łatwo rezygnuję z być może życiowej szansy, ale ja wszystko dokładnie przemyślałem. Sandecji zagrażał spadek z III ligi i doszedłem do wniosku, że nie powinienem jej opuszczać w potrzebie.
   W "dorosłym" futbolu zaistniał Mikołajczyk jako dziewiętnastolatek, w czasie gdy drużynę prowadził Władysław Szaryński. Szansę debiutu w III lidze otrzymał jednak od trenera Tadeusza Kantora. Swój pierwszy oficjalny seniorski mecz rozegrał na stadionie Wawelu w Krakowie i do dzisiaj wspomina go jak zły sen. Sandecja upokorzona została przez ówczesnych wojskowych, przegrywając 0-8. Spadła z ligi, by m.in. za sprawą Roberta powrócić do niej w sezonie 1996/1997. Od tego czasu był on żelaznym punktem defensywy.
   Po zakończeniu rundy jesiennej kończącego się właśnie sezonu zdecydował się na przenosiny do Muszyny, w której znalazł wybrankę serca i zamieszkał na stałe. Do końca czerwca pozostanie zawodnikiem tutejszego Popradu/Minerale.
   - Szybko zaaklimatyzowałem się w nowym towarzystwie - _zapewnia popularny Miki. - _Słowacki trener Jan Varecha ma do mnie zaufanie, ustawiając zazwyczaj na pozycji środkowego obrońcy. Ten sezon jest dla nas przejściowy, nastąpiła wymiana zawodników. Myślę, że znajdujemy się na dobrej drodze do zbudowania drużyny na miarę III ligi. Trudno mi przewidzieć, jak potoczą się dalej moje losy. Jeśli będę potrzebny w Nowym Sączu, wrócę tutaj. W przeciwnym wypadku, na stałe zwiążę się z Popradem. Bardziej prawdopodobna wydaje mi się ta druga możliwość. Myślę więc, że jeśli zagram jeszcze kiedyś w trzeciej lidze, to raczej w barwach Popradu/Minerale.Tekst i fot. dw