Równomierne ogrzewanie pomieszczeń

Jednym z ciekawszych rozwiązań są maty grzejne Fot. Archiwum

Wodne ogrzewanie podłogowe zalicza się do tzw. akumulacyjnego niskotemperaturowego. Pozwala to na zastosowanie, jako źródła ciepła, wysokosprawnych kotłów gazowych, również kondensacyjnych, a także niekonwencjonalnych urządzeń, takich jak pompa ciepła.
System wodny
zbudowany jest z kilku elementów: rur grzewczych; izolacji cieplnej i przeciwwilgociowej; warstwy jastrychu rozprowadzającej ciepło; elementów mocowań rur; rozdzielacza z systemem regulacji; materiałów dylatacyjnych i kompensujących rozszerzanie podłogi. Zasady działania systemu są proste. Woda, podgrzewana w kotle, trafia do rozdzielacza, skąd rozprowadzana jest systemem rurek umieszczonych w podłodze. Rurki z obu stron połączone są z rozdzielaczem. Ciepła woda, krążąc w rurach oddaje ciepło do warstwy jastrychowej, a następnie przez posadzkę i podłogę do otoczenia. Ilość ciepła oddawanego przez podłogę zależy od temperatury zasilania, średnicy rur i sposobu ich umieszczenia.
Do wykonania ogrzewania podłogowego stosuje się rury z tworzywa z barierą antydyfuzyjną, wielowarstwowe z wkładką aluminiową lub miedziane. Przed ułożeniem rur, trzeba wykonać na podłożu izolację cieplną. Układa się ją bezpośrednio na posadzce, a jej rodzaj i grubość zależy od wymagań cieplnych budynków. Jako materiał izolacyjny stosuje się styropian, płyty poliuretanowe, wełnę mineralną lub keramzyt.
Rury systemu ogrzewania podłogowego mogą być układane na różne sposoby. Najczęściej jest to układ w pętle (jedna lub kilka w jednym pomieszczeniu). Pętle mogą mieć kształt spirali lub meandrów. Odległości między przewodami nie mogą być większe niż 30 cm i mniejsze niż 10 cm. Im mniejsze są odległości między przewodami, tym bardziej wyrównana jest temperatura powierzchni.
W pomieszczeniach, których powierzchnia przekracza 40 m kw. lub jeden z boków ma więcej niż 8 metrów, koniecznie należy wykonać dylatacje (między podłogą a konstrukcją ściany szerokość szczeliny dylatacyjnej powinna wynosić minimum 0,5 cm). Dylatacja powinna być wykonana wzdłuż wszystkich ścian. W systemie
ogrzewania elektrycznego
znajdują się elementy grzejne, czujniki temperatury oraz termostatów. Elementami przewodzącymi ciepło mogą być kable, mata lub folia grzejna. Kable mają moc od 10 do 25 W/m. Odstępy między przewodami wynoszą najczęściej do 20 cm. Nie powinny być jednak mniejsze niż 5 cm.
Mata grzejna to siatka z włókna szklanego, w którą wmontowany jest kabel grzejny. Przy układaniu mat trzeba uważać, by ich nie uszkodzić (niedopuszczalne jest skracanie, przycinanie). Posadzka, w którą wmontowana jest mata, powinna być uziemiona. Folie grzejne składają się z płaskich drutów aluminiowych zatopionych w folii poliestrowej. Folię, która ma grubość ok. 2 mm można przycinać, lecz miejsca przycięcia trzeba zaizolować specjalną taśmą.
Montując instalację ogrzewania elektrycznego trzeba pamiętać, by podłoże było równe i oczyszczone. Na całej powierzchni odpowiednio przygotowanej posadzki układa się izolację termiczną, wykonaną ze styropianu, wełny mineralnej lub poliuretanu. Na warstwie izolacji układa się folię, która zabezpiecza przed wilgocią oraz przedostaniem się zaprawy w warstwę izolacyjną. W podłogach, do których może przedostać się wilgoć od spodu, należy ułożyć folię pod warstwą izolacji.
Elementy grzejne (kable) mocuje się do specjalnej siatki metalowej lub za pomocą taśmy montażowej. Przewody grzejne powinny być rozłożone w równych odległościach, odpowiednio dobranych do przekroju kabla.
Przed wylaniem do siatki podkładu należy umocować rurkę z czujnikiem temperatury. Trzeba też pamiętać o ułożeniu taśmy brzegowej wzdłuż ścian i wykonaniu szczelin dylatacyjnych, dzięki czemu można będzie zapobiec powstawaniu naprężeń, pękaniu i deformacji podłogi, spowodowanych zmianą temperatur. Do sprawnego i ekonomicznego sterowania ogrzewaniem podłogowym służą
termostaty,
wyposażone w czujniki podłogowe i powietrzne lub procesor z zegarem sterującym. Można dzięki nim uzyskać pożądaną temperaturę. Przy ogrzewaniu elektrycznym konieczne jest wyposażenie instalacji w regulatory z czujnikami powietrza. W kuchniach i łazienkach należy montować termostaty o odpowiednim stopniu ochrony.
W systemie ogrzewania podłogowego zaleca się stosowanie posadzek ceramicznych lub kamiennych, zapewniających dobre przewodzenie ciepła. W przypadku podłogi drewnianej warstwa drewna nie może być grubsza niż jeden centymetr. Używane przy montażu kleje i materiały powinny mieć odpowiednie właściwości, podobnie jak układane na ogrzewanej podłodze wykładziny i panele. (DO)