Rozum śpi

O tym się mówi

Mówiło się -anaiwni wierzyli. Także autor niniejszego. Który poraz kolejny nie docenił rodaków, ich zamiłowania domajstrowania, kombinowania inajzwyklejszego mataczenia. Bo jednak daliśmy sobie radę ztą Unią ijej transparentnością, nie straciliśmy narodowego ducha. Ale czy to akurat jest powód dodumy?
Weźmy takie fundusze, które Unia przekazuje narozwój regionalny. Dysponują nimi gremia polityczne; ponoć nie nazasadzie widzimisię czy koszuli bliższej ciału, lecz napodstawie rankingów, ocen, analiz, werdyktów ekspertów ipodług tylu rozmaitych zasad iwskaźników, że aż niemożliwe wydaje się zachachmęcenie czegoś wpolskim stylu.
Ale doświadczenie uczy, że nie ma rzeczy niemożliwych (pozatrzema, zktórych odwrócenie hełmu nalewą stronę jest najbardziej cenzuralnym wyjątkiem). Ita prawda się potwierdza. Nawet wtak obwarowanej wymogami transparentności idostosowania doobowiązujących wszystkich reguł dziedzinie jak dzielenie funduszów ze Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego raz poraz zdarzają się dziwy, których nikt nie jest wstanie pojąć. Amoże właśnie jest wstanie -bo to wgruncie rzeczy bardzo proste -tylko nijak nie pasują mu one dotego akurat kontekstu: że wniosek, poanalizie ekspertów, lokuje się naczołowym miejscu listy beneficjentów -aby powstępnej ocenie politycznych decydentów spaść namiejsce poślednie -iaby powizycie jednego zprominentnych polityków wojewódzkiej rangi wregionie, zktórego aplikacja wyszła, powrócić napremiowane miejsce tylko poto, iżby za____niedługi czas znów przepaść pośród zakwalifikowanych, ale nieuwzględnionych.
Mówiło się, że Unia nie daje przyzwolenia namanipulacje, że unijnapieczołowitość wdysponowaniu wspólnym groszem będzie mocnym wędzidłem dla naszych kombinatorów. Nie doceniliśmy sami siebie: Polak ze wszystkim da sobie radę inauczy tych Europejczyków bez polotu fantazji. Tylko czy to ma być ten nasz jedyny wkład do____wspólnej kultury kontynentalnej?(DELL)