Rządzi wiesią

– Najpierw normalny dom, mama, tata, pies, a on – radny – opisał jej kolega.

Inny, o aspiracjach przywódczych, dodał, że „radny może rządzić całym krajem”.

– Nie, prezydent rządzi krajem! – zaoponował maluch. – Radny rządzi całą wiesią!

Widać tu wyraźnie zanik podziału na „my” i „oni” oraz postęp w wiedzy młodszego pokolenia o kompetencjach organów władzy.

Starsi wciąż mają z tym problem. „Rzeczpospolita” porównała wyniki egzaminów szkolnych z liczbą nieważnych głosów oddanych w wyborach. Zależność jest oczywista: tam, gdzie poziom wykształcenia niższy, tam więcej błędów przy stawianiu krzyżyków. Można na to zareagować na dwa sposoby.

Pierwszy: dostosować metody elekcji do poziomu analfabety. Jak w dowcipie o milicjantach, którzy mieli powkładać metalowe figury o różnych kształtach (kółeczka, kwadraciki, trójkąciki, króliczki…) przez odpowiednie otwory do stalowego pudełka. Komendant w protokole poegzaminacyjnym odnotował: „Wszyscy zdali: 5 proc. wykazało się wybitną inteligencją, a 95 proc. wybitną siłą”. Tak mogą wyglądać protokoły z wyborów w kolejnych latach. Chyba że wybierzemy wariant drugi: edukację obywatelską. Od przedszkola.

Mam wrażenie, że nasze tzw. elity polityczne – i dotyczy to wszystkich znanych mi partii – wolałyby nas widzieć jako stado baranów, łatwo manipulowanych przy pomocy karmy i elektrycznego pastucha; przy czym jedni stawiają raczej na smak, a inni – na woltaż. Ponad połowa obywateli idzie na ten układ: nie uczestniczy nawet w tych wyborach, które najbardziej ich dotyczą. Większość pozostałych ożywia się zaś niemal wyłącznie w okresie elekcji.

Na kolejne pytanie Kasi Stoparczyk: „Co to jest samorząd?”, przedszkolaki odpowiadają: „To taki rząd, który jest sam. I nikt na to nie pomoże.” Naprawdę nikt?