Sandomierski: Nie mogę oddać miejsca w bramce

Opinię Filipiaka poznaliśmy, bo podpięty był w trakcie spotkania do mikrofonu telewizji Canal Plus. Pokazano to potem w magazynie „Liga+ Extra”. - Tego programu nie widziałem - mówi Sandomierski. - Szkoda, że pochwały były po przegranym meczu, bo to dla mnie nie jest żadne pocieszenie. Nie mam się czym szczycić. Wolałbym być jednym ze słabszych zawodników, ale w wygranym meczu. Swoją grą chcę zasłużyć na miłe słowa, jednak dla mnie najważniejszy jest zespół. Szkoda, że nie zdobywamy ostatnio za __wiele punktów, ale mam nadzieję, że to się zmieni.

27-latek występuje w ekstraklasie - z przerwami na kontuzję i wyjazd za granicę - od wiosny 2008 roku. Debiutował w barwach Jagiellonii Białystok w meczu z… Cracovią. Potem grał jeszcze w Zawiszy Bydgoszcz.

- Czy to jest mój najlepszy czas w __ekstraklasie? - zastanawia się. - Nie wiem, na pewno jestem zadowolony z faktu, że cieszę się zaufaniem trenerów. Ciężką pracą chcę swoją dyspozycję potwierdzać w każdym spotkaniu. Jeśli chodzi o ten sezon, to nie mam się czym zachwycać. Za nami dopiero osiem kolejek, zbyt wcześnie na podsumowania.

Poprzednie rozgrywki były udane dla bramkarza i jego kolegów z drużyny. Zaowocowały awansem do europejskich pucharów, ale przygoda szybko się skończyła.

- Porażka już w I rundzie kwalifikacji na pewno w dalszym ciągu w __nas tkwi - przyznaje Sandomierski. - Chcielibyśmy sprawdzić się raz jeszcze, bogatsi o krótkie, dwumeczowe doświadczenie. Marzyłoby mi się, by pokazać, że stać nas na więcej. Do tego jednak jest bardzo daleka droga, nawet nie jesteśmy w pierwszej „ósemce”.

Sandomierski ma za to dość komfortową sytuację. O ile w rundzie jesiennej ubiegłego sezonu można było mówić o rywalizacji o miejsce w bramce Cracovii między nim a Krzysztofem Pilarzem, o tyle od wiosny Grzegorz nie ma już konkurenta. Odkąd wskoczył do składu w 10. kolejce poprzedniego sezonu, jest nie do „wygryzienia”. Zagrał w kolejnych 36 spotkaniach ligowych.

- Nie myślę o __śrubowaniu jakichś indywidualnych wyników - mówi. - To przyjdzie samo.

Krystian Stępniowski i Rafał Dobroliński są w stanie zagrozić mu tylko w teorii. Ten pierwszy, odkąd przyszedł do „Pasów” z Puszczy Niepołomice, jest rezerwowym. Dobroliński, pozyskany przed sezonem z GKS-u Katowice, na razie może liczyć tylko na występy w IV-ligowej drużynie rezerw.

- Nikt nie może być pewny swojego miejsca - twierdzi Sandomierski. - W kontrakcie nie mam zagwarantowane, że muszę grać. Jestem tego świadomy. Koledzy napędzają mnie do tego, abym „uciekał”. Każdy trening i mecz to dla mnie nowe wyzwanie. Robię wszystko, by trener wystawiając mnie nie zawahał się ani przez sekundę. Konkurencja na pewno pomaga. Koledzy naciskają. Wiem, że nie mogę oddać miejsca w bramce, bo mógłby być potem kłopot z jego odzyskaniem.

Sandomierski jako szef defensywy ma nowych ludzi pod sobą, zmieniają się bowiem koledzy z linii obrony.

- Zmiany są widoczne - przyznaje bramkarz. - Są nowi zawodnicy, ale doświadczeni, zjedli zęby na piłce, nie ma więc czego się obawiać. To tylko kwestia czasu, gdy zaczniemy grać tak, jak w zeszłym sezonie. Do roszad w obronie muszę się przyzwyczaić. Oprócz Roberta Litauszkiego doszli sami Polacy. Na pewno nie było kłopotów z komunikacją. Robert mówi dobrze po angielsku, rozumie wiele rzeczy. Uczy się, sądzę, że będziemy mieli z __niego pożytek.

Grzegorz Sandomierski przychodził do Cracovii przed poprzednim sezonem z Zawiszy. Ten klub przeżył zapaść organizacyjną i finansową. Jest teraz w klasie B.__

- Ci ludzie, których znałem, w __Zawiszy już nie pracują - mówi. - To już zupełnie inny klub. Bardzo przykre jest to, co się stało. Spędziłem tam tylko rok, ale to był sezon, który wiele mnie nauczył.