Słowo na niedzielę. Coś o klimacie

WIDEO: Trzy Szybkie

Oczywiście, działalność człowieka była dawniej bardziej ograniczona, a więc i szkody były mniejsze. Ale w miarę postępu (?) bezmyślne gospodarowanie zasobami ziemi, często z nieopanowanej chęci zysku, spowodowało, że sprawy ekologii stały się problemem światowym.

Bije się na alarm, że możemy doprowadzić wprost do samozniszczenia ludzkości i próbuje się drogą prawną wpłynąć na zahamowanie procesu degradacji środowiska. W tej słusznej sprawie dochodzi niekiedy do przesady, kiedy środki naprawcze nie liczą się z prawami człowieka, a niekiedy i całych państw. Rodzi się ruch zwany ekologizmem, dogmatyzujący niejako przyrodę i stawiający ją nad człowiekiem, który przecież jest jej nieostatnim „składnikiem”. Przeciwnik ekologizmu nie jest z zasady przeciwnikiem ekologii. To jasne.. A poza tym są ludzie poważni, którzy nie negując niszczycielskiego wkładu człowieka w przyrodę, zwracają uwagę na to, że nie jest on tak bardzo decydujący.

Nasza planeta w czasie swego długiego istnienia przeżywała okresy zlodowacenia i upałów, i aktywności sejsmicznej, kiedy jeszcze o działalności człowieka nie mogło być mowy. Te okresy trwają może i tysiące lat, więc są nieuchwytne dla żyjących współcześnie paru pokoleń.

Konkluzja? Z troską, lecz rozważnie.