Smutny koniec tłustawego Tomka

Marek Kęskrawiec: EDYTORIAL

Można zrobić szybko karierę i równie szybko zostać zapomnianym przez historię. Taki poseł Tomasz Kaczmarek. W młodości wicemistrz Polski w pływaniu, z wykształcenia socjolog. Wydawałoby się, że z racji swej przeszłości będzie zdawał sobie sprawę, jak ciężko utrzymać się na powierzchni, jak trudna bywa konkurencja i jakie mechanizmy rządzą społecznymi zachowaniami oraz sympatiami elektoratu. A jednak się nie udało. Próżność i pycha zaprowadziły agenta Tomka na skraj przepaści. Jeszcze wczoraj rozbijał się po Warszawie w ekskluzywnym porsche i prężył do kamer swój tors, zgrywając twardziela, którym – sądząc po ilości tkanki tłuszczowej na brzuchu – nigdy nie był.

Wystarczyły dwie imprezki, dwa kompromitujące nagrania i czar prysł. Trudno uwierzyć, by węch polityczny Jarosława Kaczyńskiego podpowiadał mu teraz coś innego niż ostateczne zresetowanie wypacykowanego gogusia. Można tylko się dziwić, że tak wiele czasu zajęło prezesowi zrozumienie, że Polacy raczej nie darzą sympatią niedojrzałych chłopców machających pistolecikami.

W tym kontekście zagadką pozostaje, dlaczego do roli rzecznika partii powraca Adam Hofman, który mimo iż wykaraskał się z historii o niejasnościach podatkowych, to wciąż budzi podobne skojarzenia co Kaczmarek. Zaskoczenie jest tym większe, że pochodzący z Krakowa następca Hofmana, Andrzej Duda, radził sobie świetnie. Kompetentny, spokojny, konkretny, bez tej całej żenującej maniery wszystkowiedzącego pewniaczka w głosie. No cóż, może w polskiej polityce to wady, nie zalety.