Solny zamek - na zdrowie

- Deszcz pada? - to pytanie zadaje prawie każdy wchodzący na wieżę tężni. Dlaczego? Bo solanka, prowadzona z podziemi specjalnym rurociągiem, kapie nieustannie nie tylko po tarninie, którą wyłożono tężnię, ale zrasza także tych, którzy korzystają z jej leczniczych właściwości.

Na porządku dziennym są również zachwyty nad urodą miejsca. Nie dość, że tężnia przypomina mały warowny zamek - z wysoką na 22,5 metra wieżą widokową, to jeszcze otocza ją urokliwy park, w którym jest nawet mała fontanna.

Największa tężnia na południu Polski powstała w parku św. Kingi przy Kopalni Soli Wieliczka. Leczniczy obiekt zostanie oficjalnie otwarty 1 grudnia, podczas obchodów wielickiej Barbórki, ale mieszkańcy i turyści testują tężnię już od miesiąca. Zainteresowanie nią jest ogromne. Codziennie odwiedzają to miejsce setki osób. Najczęściej na wejście trzeba czekać w kolejce.

Bez tarniny ani rusz. Ważna jest też misa
Tężnia o kubaturze 7600 metrów sześć. powstała na działce mierzącej około 80 arów. Serce budowli stanowią: żelbetowa misa oraz specjalna konstrukcja wykonana z drewna modrzewiowego i dębowego, której wnętrze zostało wyłożone krzakami tarniny (na powierzchni ok. 3200 mkw., co daje wrażenie, jakby niemal cała budowla składała się z mocno splecionych gałązek).

Cały obiekt zasila solanka płynąca z tej samej instalacji, która pracuje dla warzelni. Do produkcji solnego aerozolu dla tężni są wykorzystywane w Wieliczce wody pochodzące z podziemnych wypływów, znajdujących się na VI i VII poziomie kopalni. Lecznicze właściwości wód mineralnych z tego źródła zostały potwierdzone przez Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego (ze wskazaniem użycia m.in. w inhalacjach).

Wbrew pozorom zasada działania tężni jest dość prosta, a klucz do zagadki to konstrukcja obiektu i tarnina.

Z podziemnego zbiornika solanka jest pompowana do sieci drewnianych koryt znajdujących na murze i na podeście wieży. Potem - poprzez drewniane "kurki" regulujące przepływ - dostaje się do małych koryt w których są specjalne nacięcia umożliwiające równomierne rozprowadzenie solanki na krzaki tarniny. Spływająca po nich solanka ulega zagęszczeniu, a "solne krople", rozbijające o poszczególne gałązki tarniny, częściowo parują, nasycając powietrze w budowli oraz wokół niej solnym aerozolem.

Natomiast pod konstrukcją murów i wieży tężni znajduje się żelbetonowa misa zbierająca wody solankowe, które następnie są odprowadzane grawitacyjnie do podziemnego zamkniętego zbiornika ulokowanego pod wieżą (obok pompowni solanki).

Działa cały rok. Miejsca wystarczy dla stu osób
Z dobrodziejstw solnego mikroklimatu wielickiej tężni może korzystać jednocześnie - w samej budowli oraz jej otoczeniu - nawet sto osób. Żeby odczuć lecznicze działanie solanki na drogi oddechowe, trzeba spędzić w oryginalnej budowli co najmniej pół godziny, a najlepsze zdrowotne rezultaty daje kilkukrotne odwiedzenie tężni.

Warto tam się udać również, będąc zdrowym (tężnia będzie czynna przez cały rok). Solne inhalacje pomagają bowiem skutecznie oczyścić drogi oddechowe, w których - na skutek znacznego zanieczyszczenia powietrza - zbiera się mnóstwo szkodliwych dla zdrowia pyłów.

Bezcenna solanka
Tradycje leczenia solnym mikroklimatem sięgają w Wieliczce XIX wieku, ale dotychczas taka terapia była prowadzona tu tylko pod ziemią. Mikroklimat tężni solankowych sprzyja profilaktyce i leczeniu m.in. schorzeń górnych dróg oddechowych, zapalenia zatok i rozedmy płuc.

Jak wyliczają pracownicy Uzdrowiska Kopalni Soli w Wieliczce, cenne właściwości solnego aerozolu mogą być wykorzystywane między innymi w leczeniu przewlekłego zapalenia zatok nosa i nawracających zapaleń gardła. Wspomaga on również zwalczanie alergii, astmy oskrzelowej oraz przewlekłej choroby płuc.