Sporty bez filtra. Najważniejszy mecz Probierza [KOMENTARZ]

Nie tylko dlatego, że „Pasy” mają wielką szansę wstawić do gabloty pierwsze w 16-letniej erze Comarchu i Janusza Filipiaka istotne futbolowe trofeum. Ten deficyt sam w sobie jest zjawiskiem niezwykłym, ale już spenetrowanym w setkach analiz, a przed finałem Pucharu Polski jedynie mocniej bijącym po oczach. Na stadionie w Lublinie będzie chodziło jednak o coś więcej niż o historyczny wynik i poprawienie statystyk zdobytych nagród. Tu rozstrzygać się może przyszłość Probierzowskiej wizji, trenersko-prezesowskiego konceptu, który albo ruszy w końcu z kopyta, albo ugrzęźnie w rozliczeniach po rozczarowującym sezonie. Sezonie, dodajmy, w którym w lidze można było ugrać wiele, ale na własne życzenie pozbawiono się tej możliwości. Nikt mnie bowiem nie przekona, że czarne jest białe i sprawy z Januszem Golem nie dało się załatwić inaczej.

W piątek zabrzmi więc „sprawdzam”. Porażka nie będzie zwykłą porażką, tak samo jak zwycięstwo nie będzie zwykłym zwycięstwem. Dla rozkochanych w symbolach, a także od dziecka karmionych fatalistycznym przesłaniem kibiców, te 90, może 120 minut, zakończy bądź wybuch euforii, bądź tłumionych frustracji. Stanów pośrednich nie przewidziano. Żeby jednak nie zakiwać się w górnolotnych rozważaniach: ani nie będzie wniebowstąpienia, ani nie rozstąpi się ziemia. Trochę hajsu jest do wzięcia, ale klub bez niego nie upadnie. To będzie jednak moment, w którym Cracovia może przeskoczyć własne mentalne ograniczenia. Zatriumfuje wiara w możliwości tej drużyny – również u samych zawodników - lub skrzydła znów zostaną podcięte.

W końcu jakże odmiennie brzmi „zdobywca Pucharu Polski 2020, uczestnik europejskich pucharów” od „siódmy zespół ekstraklasy”. To będą dwie zupełnie różne drużyny. A tylko jedna z nich za chwilę zaczynać będzie nowy sezon.