Spotykamy się zawsze z człowiekiem

„Nie jest dobrze być człowiekowi samemu”- to jeszcze biblijne. „Żaden człowiek nie jest samotną wyspą” – E. Hemingway. I wreszcie popularne: „Bo do tanga trzeba dwojga” – śpiewane jeszcze i dzisiaj przez starszych i młodszych. Ale nie wszystkie spotkania są miłe. Wielu skarży się na to, że spotkania z rodziną bliższą i dalszą są utrapieniem. Podobnie w interesach. Przychodzi wierzyciel do dłużnika: „ Dzień dobry Panu” „Już jak ja pana widzę, to dzień dla mnie nie jest dobry…”

Spotkania z przedstawicielami władz w sytuacjach konfliktu z prawem, karnych czy też penitencjarnych zwykle nie są przyjemne.. Nie mówię już o takich spotkaniach w systemach totalitarnych, gdy spotkanie zwykle było dramatem.

Ale przejdźmy do codzienności. Ilu ludzi spotykamy w rozmaitych okolicznościach. I na ogół mijamy ich obojętnie jako innych, obcych. Gdzież ten przedwojenny Lwów, o którym śpiewano, że „każdy ma uśmiech na twarzy?”. A przecież mijamy człowieka. A jak człowiek, to cały – powiedział mały pięciolatek, gdy mu mówiono, że jest pół człowieka. Spotykamy się zawsze z człowiekiem. Miałem ostatnio ciekawe spotkanie u dentysty. Miła Pani Doktor mówi: Co za miłe spotkanie na fotelu stomatologicznym! Z człowiekiem, którego się zna z telewizji czy z artykułów. Proszę napisać felieton. No więc napisałem.