Sroczka kaszkę warzyła

Od dłuższego czasu Warszawa i pół Krakowa huczały od wyliczanki, że jeśli Amerykanin sprzeda nam rakiety, to od Francuza kupimy śmigłowce, a Niemiec w takim razie sprzeda nam łodzie podwodne czy armaty. Może w tym jest i pewna logika, choć jak twierdzi Jerzy Buzek, nie ma w Europie kraju, który produkowałby helikoptery, ale nie kupował ich dla własnej armii.

Faktycznie trudno sobie wyobrazić, by Francuzi kupili kilkadziesiąt takich maszyn wyprodukowanych przez Sikorsky’ego w Mielcu. Może nawet sroczka dobrze kombinowała, że część któregoś z zamówień warto zrealizować u któregoś z europejskich partnerów i jemu dać zarobić. Wszak to ci partnerzy współdecydują i będą współdecydować w najbliższych latach o wielu sprawach w relacjach z Rosją czy Ukrainą.

Czy jednak był pomysł na polityczną rozmowę z Francją i Niemcami? Czy potrafiliśmy wyciągnąć wnioski z dotychczasowych doświadczeń wywołanych interwencją zbrojną Rosji na Ukrainie?

To nieprawda, że każdy, kto się upomina o polskie przedsiębiorstwa, jest zwykłym lobbystą. A jeśli tak, to nie powinno być nic słodszego dla polityka w Warszawie niż usłyszeć, że lobbuje za polskimi inżynierami. Problem polegał na tym, że w odniesieniu do każdego z wielkich zakupów można było zabezpieczyć interesy polskich uczonych i przemysłu. Ale sroczce zabrakło sprytu, by położyć coś konkretniejszego na polską miseczkę.

Trzeba sobie powtarzać jak pacierz: przeminęły z wiatrem czasy, gdy wydawało się, że historia dla naszej części Europy się kończyła, że będziemy budować już tylko drogi i boiska. Dolary przeciwko orzechom można postawić, że w najbliższych latach wzrosną wydatki na wojsko, będziemy krajem frontowym. Polacy muszą mieć jasny sygnał, że rząd ma koncepcję jak w kontekście takiego wariantu ustawić polską gospodarkę.

Inaczej w którejś kampanii wyborczej ludzie pójdą za populistą, który przyobieca cięcia w budżecie wojskowym. Polacy mają prawo usłyszeć, że jest pomysł jak nie stracić, a zarobić na byciu państwem frontowym Zachodu. Jak pobudzić uczelnie do nowych programów badawczych, jak nakierować pieniądze na projekty, które będą służyły nie tylko wojsku, ale i cywilom. Wszak większość genialnych wynalazków współczesności zaczynała karierę w koszarach. Nigdy dosyć powtarzania, nie da się zbroić Polski bez społecznej akceptacji dla wydatków na wojsko. Szkoda, że sroczka odleciała, tym razem nic na talerzyku nie zostawiwszy.