Sroki pracują parami. Są wszystkożerne

Młodej palinki sroki mają w bród. Nic to. Starczy jeden podejrzany ruch w polu widzenia, spoglądający natrętnie człowiek i … natychmiast głośne skrzeczenie połączone z szybką ucieczką. Nie wiem, czy zawsze tak było. Być może przed epoką prześladowania sroki były mniej czujne i bardzie ufne, ale po długim okresie przebywania na liście szkodników tępionych bez pardonu przestały nam ufać.

Dla porządku tylko wspomnę, iż były uznane za winne niszczenia drobnej zwierzyny. Młodych zajączków, kuropatw czy bażantów. Tudzież masakrowanie ptaków śpiewających. Po dokładnych obserwacjach okazało się, iż szkody są iluzoryczne. Owszem, od czasu do czasu upolują coś większego, ale pomimo istnienia srok żaden inny gatunek ptaków nie został przez nie wytępiony. W rzeczywistości sroki są wszystkożerne. Owoce, nasiona, dżdżownice, owady i padlina. Polowanie i pustoszenie gniazd również. Taka natura.

Para srok ma gniazdo na pobliskiej brzozie. Przyznaję, że je polubiłem. Elegancka czarno biała szata. Metaliczny połysk czarnych piór. Zbójecki dziób i wnikliwe spojrzenie. I ta perfekcyjna ostrożność. Nie uciekają na mój widok od razu. Wiedzą, że wiem, gdzie mają siedzibę. Pewnie kalkulują, czy dam im spokój. Nic im z mojej strony grozi. Na mój widok poskrzeczą nieco. Tak dla zasady.