Stołówka dla ptaków otwarta: tu będą karmić

FLESZ - Rząd wprowadza kolejne obostrzenia

Gdzieś tam w zakamarkach pamięci tkwi lokalizacja mojego karmnika. Gdy Pani Zima nadciągnie, szybko do mnie trafią.

Co do wykładania pokarmu, to zachowuję się jak wredny skąpiec. Sypię tylko odrobinę słonecznika, tak by ptaki zapamiętały drogę do stołówki. I ani garsteczki więcej. Prawdziwy głód przyjdzie razem z solidnym śniegiem. Wówczas uruchomię żelazne rezerwy słonecznika. Na razie korzystając z niskich cen kupiłem spory worek. Jeśli zima będzie łagodna wystarczy na trzy miesiące.

W międzyczasie poznałem człowieka, którzy dokarmiał sikorki przez okrągły rok. Wykładał kilogramy łuskanego słonecznika za ciężkie pieniądze. Tłumaczę, że to głupie, że latem owadożerne ptaki mają po czubek głowy jedzenia. Owadów w bród, zresztą cel zimowej pomocy zakładał, iż odwdzięczą się wyjadając szkodniki. Ponoć ptaki przybywały tłumnie i licznie.

Mówi, że głupio mu było przestać, że tak lubi ptaki w ogrodzie. Moim skromnym zdaniem wpędził sikorki w nałóg. Uzależnił od monotonnej diety opartej na roślinnym tłuszczu. Proszę sobie wyobrazić cały rok bez odrobiny prawdziwego mięska. Bez rozkoszy polowania, bez przyjemnego wyszukiwania tłustych gąsienic. Nic, tylko słonecznik. Nagadałem się. Natłumaczyłem, a on mi na to, że jakby im nie smakowało, to by nie przylatywały. Tak sobie myślę, iż ów człowiek i ptaki są kompletnie uzależnione. Od dokarmiania i karmienia.