Sumienie, charkot i chichot

Ale - powołam się, skoro taka moda - sumienie nie pozwoliło mi milczeć. Może dyrektor warszawskiego szpitala powołać się na własne sumienie i postawić się ponad interesem i wolą pacjentki, mogę potraktować jako zasłonę dymną sumienie i ja. Zwłaszcza że nie mam państwowej posady i nie stawiam znaku zapytania nad ponoć obowiązującym w tym kraju rozdziałem Kościoła od państwa.

A rozdział ten dopiero się pisze; będzie opowieścią o nowej ruletce - tym razem dla pacjenta. Albo pacjent będzie miał szczęście, albo lekarz sumienie. Ja pani tego nie zrobię, podpisałem deklarację wiary. To że umowę o pracę, i płacę takoż, to już mniej ważne.

Tylko patrzeć, jak podobną deklarację podpiszą policjanci. Czyż piąte przykazanie nie jest jasne w swym przesłaniu? Nie wiem, czy Państwo widzą, jak to państwo coraz bardziej jest bezradne, jak pogrąża się w niemocy z szybkością owego kpiącego z prawa bezkarnego szaleńca w białym bmw...

Przypomina się "Malownicza wyliczanka" Leszka Wójtowicza: "Coś dziwnego się zrobiło - ni to jarmark ni kabaret /Nie ma dnia bez wiadomości, że ktoś znowu przebrał miarę /A jedyny z tego morał - baju baju - będziesz w raju /Baw się dalej do oporu - najwspanialszy w świecie kraju". 18 lat ma piosenka i coraz bardziej aktualna.

Festiwal w Opolu - o którym bym nie pisał, gdyby nie wredne sumienie - zafundował nam widowisko "25! Wolność! Kocham i rozumiem". A ja niczego nie zrozumiałem. Na przykład tego, dlaczego nie zaproszono wspomnianego Wójtowicza, który na tymże festiwalu w pamiętnym roku 1981 wyśpiewał nagrodę "Moją litanią", dlaczego nie było paru innych bardów czy Antoniny Krzysztoń. Co robiła w tym gronie Kayah z Krzysztofem Kiljańskim, co parę innych osób, jak Marek Dyjak - chyba że miał zastąpić charkot historii,

Chichot historii też się dobywał, a to za sprawą p. Kożuchowskiej i p. Woronowicza. Jakby się nie zżymać na minione ćwierćwiecze, nie zasłużyło na takich przewodników.

Ten festiwal od lat ma kłopot z prowadzącymi, zatem i w tym roku było jak zawsze. Jak nie blondynka, p. Kwiatkowska, to ciemnowłosa p. Pakosińska. Ten sam efekt rechotu. I obowiązkowo tzw. kabarety. Już nie tylko strach lodówkę otworzyć, już strach deskę podnieść, by nie wyskoczył z ani mru mru jakiś paranormalny.

Ale pal licho prowadzących, ten festiwal od lat ma problemy z piosenkami. Wystarczyło posłuchać, co proponował w ramach tzw. SuperPremier. I kogo. Ewelina Lisowska, Adi Kowalski, Stachursky... Jeśli do miana SuperPrzeboju kandyduje "Bałkanica" zespołu Piersi, czyli rzadkie popłuczyny po Bregoviciu, to znaczy, że ktoś jawnie lekceważy polską piosenkę. Wiem; "ludzie to lubią, ludzie to kupią,/ byle głośno, byle na chama. byle głupio" - jak dawno zrymował mistrz Młynarski. I tak głosują, bo taki gust narzuca pop kultura, której orędownikiem jest telewizja.

Tak, o gustach się nie dyskutuje, gust się ma. Albo nie. Kiedyś Opole ów gust Polaków kształtowało. Narzucało wzorce, lansowało piosenki: Grechuty, Niemena, Młynarskiego, Skaldów i wiele innych. I miało kompetentne jury. Teraz zamiast opłacać jurorów, bardziej opłaca się czerpać korzyści z sms-ów.

Po co masowy gust poprawiać, wystarczy go odbijać i utrwalać. Nawet Maryla Rodowicz, co to niegdyś śpiewała "Polską madonnę", dała się w tym roku wpleść w discopolowe głupstwa. Donatan i Cleo oraz Margaret nagradzani w Opolu! Nic to, że był i Rynkowski, że Grand Prix otrzymała Edyta Geppert... Oni tylko przypominają, że to już było. I nie wróci więcej...

Nie mam złudzeń. Natarcie kultury bazaru będzie trwać. Mać.