Szansa na dalszy sukces

- Przyjechałem do Gdyni jako debiutant. Po raz pierwszy brałem udział w tym festiwalu i, jak można się domyślić, przeżywałem huśtawkę nastrojów - wspomina Abel Korzeniowski. - Gdy dowiedziałem się, że w tej samej kategorii nominowani są tacy kompozytorzy, jak np. Kilar ogarnął mnie popłoch. Ucieszyło mnie, że w jury zasiadał Krzesimir Dębski, słynący z profesjonalizmu. Przez pierwsze 3 dni nic się właściwie nie działo, nie czuło się tej gorączki festiwalowej. I nagle, w niedzielę adrenalina skoczyła - okazało się, że stare identyfikatory są nieważne, że trzeba mieć specjalne zaproszenia, że wymagane są stroje galowe, pojawili się ochroniarze. W efekcie wystraszyłem się, że nawet, jeśli los się do mnie uśmiechnie i otrzymam nagrodę, to że na scenie się "spalę". Na szczęście statuetkę wręczała mi Maja Komorowska, która w niezwykle ciepły i serdeczny sposób mnie przywitała i dodała otuchy. Niestety, nie miałem okazji podziękować Jerzemu Stuhrowi i podzielić się z nim radością. Minęliśmy się, ale pan Jerzy wyjeżdżając z hotelu zostawił mi piękny list. Rozmawiałem z Janem Jakubem Kolskim, Krzysztofem Krauze, Krzysztofem Zanussim, rozdawałem płyty. Może któreś z tych spotkań zaowocuje dalszą współpracą... Ważne, że ludzie jakoś zaczęli kojarzyć moje nazwisko i muzykę. To największy plus tej nagrody - dodał Korzeniowski.