Szczytny cel, którego nie uda się osiągnąć

To prawda, że przygotowanie dobrej polityki mieszkaniowej nie jest łatwe, ale skoro tyle czasu zabiera opracowanie samych dokumentów, to strach myśleć, jak długo potrwa wcielanie ich w życie.

A wątpliwości jest coraz więcej. Jednym z głównych założeń programu „Mieszkanie Plus” jest zwiększenie liczby mieszkań przeznaczonych na wynajem. Szczytny cel, dzięki któremu Polacy nie byliby przywiązani do jednego miejsca i nie traktowali dachu nad głową jak rodowego zamku, którego nie można opuścić aż do śmierci. Tyle że z ujawnionych założeń rządowego programu wynika, że tego celu nie uda się osiągnąć.

Dlaczego? Polacy chcą mieć własne mieszkanie, a rząd chce im jeszcze bardziej ułatwić wybór między najmem a zdobyciem prawa własności. Rządowy program zakłada bowiem, że za wynajęcie 50-metrowego mieszkania trzeba będzie zapłacić do tysiąca złotych miesięcznie. Ale przy dopłacie 200 złotych lokator otrzyma gwarancje, że po latach stanie się jego własnością.

Nietrudno się domyślić, że tę drugą opcję wybierze co najmniej 99 Polaków na 100. Gdzie tu miejsce na lawinowy wzrost liczby mieszkań na wynajem? Chyba że oficjalnie głoszony cel nie jest jednak tym najważniejszym, a rządzący boją się przyznać, że chcą rozdawać mieszkania po kilkadziesiąt tysięcy złotych (po 30 latach z dodatkowych 200 zł uzbierają się przecież tylko 72 tys. zł).

A może nie należy się tego wstydzić? Przecież chętnych na te tanie mieszkania będzie tak dużo, że ustawią się po nie bardzo długie kolejki. Czas oczekiwania na przydział będzie zależał od tego, jak wiele pieniędzy rząd przeznaczy na „Mieszkanie Plus”. Jak je znajdzie, odniesie sukces. Jeśli nie, będzie miał długą kolejkę niezadowolonych.

CZYTAJ RÓWNIEŻ: Narodowy Program Mieszkaniowy ciągle bez szczegółów. A diabeł...