Sześć zwycięstw, dwa remisy

I LIGA. Remis w Kluczborku jest równie cenny jak wygrana w Lublinie

Warto przy tym zwrócić uwagę na fakt, że od wygranej w Płocku, zespół znad Dunajca przywiózł z pięciu wyjazdowych meczów (licząc ten z Wisłą) aż 11 punktów. Mit o barierze psychicznej i tajemniczej sile, wiążącej nogi biało-czarnym na obcej ziemi należy zatem odłożyć do głębokiego lamusa.

Zaryzykować można stwierdzenie, że remis wywalczony w Kluczborku ma większy gatunkowo ciężar niż poprzednia wiktoria w Lublinie, choć i na nią - po wygranej Motoru w Ząbkach - spojrzeć należy z innej niż przed tygodniem perspektywy. Na boisku MKS pleców dawały przecież późną jesienią i Widzew, i Pogoń Szczecin. Sobotni gospodarze byli niemal pewni kolejnej kompletnej zdobyczy punktowej, licząc na to, że do zawodów przystąpią na świeżości - nie rozegrali inaugurującej rundę wiosenną potyczki z Flotą Świnoujście, podczas gdy rywale czuć będą jeszcze w nogach trudy przywoływanego meczu z Motorem. I w pewnym sensie ich oczekiwania się spełniły. Przyjezdni istotnie zaczęli po przerwie przejawiać symptomy zmęczenia, co mogło skutkować stratą gola na wagę punktu. Wytrwali jednak dzielnie do końcowego gwizdka dobrze prowadzącego zawody sędziego z Sosnowca, by po chwili cieszyć się z polubownego rozstrzygnięcia.

Na kondycyjne niedostatki niektórych swych podopiecznych uwagę zwrócił trener Dariusz Wójtowicz. Był wręcz na nich zły, czego nie ukrywał w wypowiedzi dla "Dziennika Polskiego".

- Przeciwnicy byli lepsi pod względem motoryki i mocno mnie to niepokoi - mówił szkoleniowiec. - Będziemy musieli w tygodniu popracować nad tymi brakami, w przeciwnym wypadku w spotkaniu z Pogonią sądeckich kibiców spotkać może niemiła niespodzianka.

Znając fachowość szkoleniowca, można być raczej spokojnym o znalezienie przezeń skutecznej recepty na wskazaną dolegliwość. Na razie cieszmy się z dopisania do konta kolejnego "oczka". Umacnia ono Sandecję w ścisłej czołówce tabeli, choć obsunęła się w niej o jedno miejsce.

(DW)