Szkieletor przetrwa

Barbara Rotter-Stankiewicz: ZA MOICH CZASÓW

Potem baraki zrównano z ziemią i na tej ziemi urządzono parking. Był bardzo „elegancki” – z drzewkami, trawniczkami itp. Zasłynął z tego, że zginął na nim zastrzelony przez zazdrosnego męża Andrzej Zaucha i kobieta, która była przyczyną tragedii. Minęły następne lata i zniknął parking – w jego miejscu wybudowano hotel…

Obiekty i budynki, które powstawały już za naszych czasów, znikają z pejzażu miasta albo opuszczone i wyludnione straszą całymi latami. Tak jak hotele „Forum” na Dębnikach albo – od niedawna „Cracovia”.

W latach 70., gdy zaczynałam pracę w „Dzienniku Polskim”, na al. Pokoju, powstawał kompleks budynków przeznaczonych dla krakowskiej prasy. Najpierw zaczęła pracę drukarnia, w której teraz mieszczą się redakcje, niemal równocześnie powstał budynek socjalny, w którym mieściła się początkowo przychodnia przyzakładowa, zastąpiona później przez „Medicinę”. Był też basen – w zamyśle przewidziany dla pracowników Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej Prasa–Książka– Ruch. Pływalnię przejęła jednak AWF.

Ale najważniejszy był wieżowiec, w którym mieścić się miały redakcje wszystkich krakowskich gazet. Rósł opornie, ale w końcu zyskał nawet szklaną elewację o złotobrązowym odcieniu. Nie bez powodu, bo szklane tafle faktycznie były „farbowane” związkami zawierającymi złoto.

Dziś już prawie nikt tego nie pamięta. Wszyscy znają natomiast „błękitka”, bo tak ochrzczono budynek, który miał być siedzibą redakcji, a stał się biurowcem. Zmienił kolor, ale przynajmniej stoi i tętni życiem, podobnie zresztą jak była drukarnia. Ale wieść gminna niesie, że basen i stara siedziba „Mediciny”, zostaną wyburzone. Miasto zmienia się błyskawicznie. Pozostają jednak punkty nienaruszalne – zabytkowe centrum i… szkieletor, który straszyć będzie pewnie jeszcze nasze wnuki.