Szpic miniaturowy

Nazwa pomeranian oznacza psa z Pomorza - jedna z teorii pochodzenia tej rasy mówi, że na południowo-zachodnie wybrzeże Bałtyku pomeraniany przybyły ze Skandynawii. Aż do XIX wieku wykorzystywane były jako łowcy drobnych gryzoni i stróże obejścia. Dziś pełnią rolę psa do towarzystwa.

Szpic miniaturowy (maksymalna wysokość 22 cm; maksymalna waga 3 kg) to uosobienie energii i niespożytego temperamentu. Szpice są jednymi z bardziej inteligentnych i pojętnych psów, a szpic miniaturowy jest bodaj najinteligentniejszym z nich. Czujny, ciekawski, wszędzie zajrzy i wszystko chce wiedzieć. Mimo swojej niewielkiej postury doskonały strażnik - odważny, ale nie agresywny, chociaż czasem, co może być uciążliwe - bardzo szczekliwy.

Ponieważ przejawia poczucie dużej niezależności, mimo swej mądrości nie zawsze daje się łatwo szkolić. Jednocześnie jednak jest psem jednego pana, do którego bardzo się przywiązuje, pragnie jego uwagi, wspólnych zabaw i gier. Ujście dla swej energii mały szpic znajdzie w psich sportach, takich jak agility, obedience lub taniec z psem (stanie na tylnych łapkach i radosne szczekanie, to ulubiona sztuczka pomeraniana, którą - wcale tego nie uczony - chętnie się popisuje).

Obfita szata szpica miniaturowego składa się z gęstego, miękkiego podszerstka oraz długiego, prostego, nastroszonego włosa okrywowego i wymaga regularnej, pracochłonnej pielęgnacji. Dwa razy do roku piesek gubi futro, co dla osób dbających o nienaganny porządek w domu może być trudne do zaakceptowania (należy też pamiętać, że po każdym spacerze pomeranian przynosi na swym pięknym, bujnym futrze liście, małe gałązki, kurz itp.).

Obok tzw. kolorów klasycznych: pomarańczowego, białego, czarnego i wilczastego, dopuszczalne są wszelakie maści jednolite, podpalane i łaciate. Szpic miniaturowy może żyć 16 lat ze stosunkowo niewielką ilością problemów zdrowotnych. Rasa ma skłonności do otyłości, psy czasem chorują na serce i, podobnie jak w wypadku yorków, może też u nich dojść do zwichnięcia rzepki. Zdarzają się ponadto problemy skórne o podłożu genetycznym. Rasa źle znosi upały i silne nasłonecznienie, o czym trzeba pamiętać latem.