Szpitale walczą o pieniądze i o przetrwanie

Czytaj także: Szpitale powiatowe nie podpiszą kontraktów z NFZ na przyszły rok >>

Frontu odmowy na tak dużą skalę nie było od lat. I w końcu musiało do tego dojść, bo pozytywne zmiany dotychczas zawsze omijały szpitale powiatowe. W walce o podział pieniędzy z reguły zwyciężały te, które miały większą siłę przebicia, czyli szpitale wojewódzkie oraz kliniczne. To na zapewnienie zwiększenia finansowania tych ostatnich poprzedni minister zdrowia, prof. Marian Zembala, poświęcił sporo energii podczas swego krótkiego urzędowania.

Nie znaczy to rzecz jasna, iż placówki wojewódzkie czy kliniczne - które przecież przyjmują najtrudniejsze i tym samym najbardziej kosztowne przypadki chorych - będą miały wystarczająco wysokie finansowanie. Trzeba jednak zwrócić uwagę, że powiatowe doszły już „do ściany” i szybkie decyzje systemowe w ich sprawie są konieczne.

Placówek o charakterze powiatowym mamy w Polsce około 400. Większość z nich jest prowadzona przez samorządy, natomiast spółek jest ok. 120. W dyskusji o ich notorycznym niedofinansowaniu decydenci niejednokrotnie podkreślali, że liczba ta jest za duża; że w żadnym kraju w Europie na milion mieszkańców nie przypada tyle szpitali, ile w Polsce. Ale na dyskusjach się kończyło.

Jednym z elementów zapowiadanej reformy jest utworzenie tzw. krajowej sieci szpitali, która ma być narzędziem realizacji polityki zdrowotnej państwa, gwarantującej obywatelom bezpieczeństwo zdrowotne poprzez stałą dostępność do dobrej jakości leczenia. W praktyce będzie to oznaczało - jeśli zapowiedź zostanie spełniona - że spośród istniejących placówek resort zdrowia wybierze te, które będą finansowane na w miarę przyzwoitym poziomie. Wkrótce możemy być więc świadkami morderczej walki o przetrwanie.