Sztuka tętni i bulgocze

Cóż, ma salon wszystkie wady i zalety takich przeglądów. Jest tu tłoczno, co wielu obrazom oczywiście nie służy. Niektóre zyskałyby z pewnością, gdyby miały przestrzeń. Dlatego zresztą salony nie są już dziś w świecie sztuki popularne. Ale też od razu powiedzieć trzeba, że salon to specyficzna konwencja, rodzaj wszechstronnego przeglądu. I choćby fakt, że można zapoznać się w jednym miejscu z twórczością sporej części krakowskiego środowiska artystycznego, obserwować etapy, na których znajdują się poszczególni twórcy, zaliczyć należy do zalet pokazu.

Nie chcę wyróżniać poszczególnych nazwisk, poza jednym. Cieszy mnie, że Danuta Leszczyńska-Kluza, wielka dama krakowskiej sztuki, pokazała nowy obraz. Praca o destrukcji świata, który znamy. Mocna i wymowna.

Drugą wystawą, którą polecić trzeba koniecznie, jest propozycja „Cierpiątka i Dusery” Eweliny Kaliszczuk w galerii Artemis (ul. Poselska 15).

Artystka to intrygująca. Po ukończonych studiach w neurobiologii postanowiła ruszyć na ASP. Właśnie uzyskała dyplom. A jej debiut uznać można jeden z najciekawszych w minionym roku.

Jej pierwsze studia w tych pracach widać. Przypominają bowiem wiotkie tkanki ciała, misterne konstrukcje układu nerwowego, plątaniny żył. Ale stają się one dla artystki punktem wyjścia do rozważania istoty ludzkiego życia, zaglądania w podświadomość, w ludzki smutek i lęki. To dzięki temu ta sztuka tętni i bulgocze. Wprost fascynujące prace.

Ewelina Kaliszczuk to kolejna artystka z pokolenia odwróconego plecami do rzeczywistości. Woli surrealistyczne gry, ociera się o abstrakcję liryczną, koloryzm. Kolejna w gronie młodych kololirystów.