Dziennik Polski

Nie chcę bagatelizować wyborczej kampanii, która wychodzi właśnie na ostatnią prostą.

Cisza. Więc o wyborach będzie szumiało dopiero wieczorem.

Od najdawniejszych czasów nie brakowało ludzkości wróżek i wróżbitów, magów i czarnoksiężników, jasnowidzów i tych, co przepowiadają przyszłość i magii czarnej czy białej. A dzisiaj?

Pewnemu ojcu udało się razem z czteroletnim synkiem, nie bez „negocjacji” uporządkować pokój dziecinny.. Ojciec odetchnął z ulgą: „Ważne, że jest posprzątane”. Na to mały mędrzec odparł ku zaskoczeniu taty: „Ważny jest człowiek”.

Wybory? W żadnym wypadku - wołają jednym głosem niezłomni obrońcy demokracji. W tej sprawie są zgodni liberałowie z Platformy, „ludowcy” z PSL, lewicowcy od Biedronia czy rusofile z Konfederacji. Wybory przeprowadza się po to, żeby je wygrać - lamentują kandydaci opozycji - a nie po to, żeby przekonać się o woli wyborców. Waleczni i nieprzejednani obrońcy Konstytucji, wczoraj naciąganej w interesie nadzwyczajnej kasty, dziś otwarcie wzywają, aby jej po prostu nie przestrzegać. Jak to? - pytają. Mamy przegrać wybory przez tych głupich wyborców, którzy nie chcą głosować na naszych kandydatów? To niemożliwe! Wybory trzeba odłożyć w czasie, aż sondaże będą zapowiadać nasze zwycięstwo. Nie podobają się nasi kandydaci? To musimy mieć czas, żeby ich wymienić na innych. Demokracja jest wtedy, gdy wygrywamy i żadna głupia większość nie będzie nam narzucać swojej woli.

Wielka Brytania ma za sobą doświadczenie wspólnego działania rządu i opozycji w czasach II wojny światowej, wybrany niedawno lider opozycyjnej Partii Pracy Keir Starmer zaraz po objeciu funkcji nawiązał kontakt z premierem Borisem Johnsonem, który zresztą niebawem znalazł się w szpitalu ( Covid-19).

Urzeczeni marzeniami o idylli opuszczają miasta. Kupują działki i budują domy. Miejscowi nazywają ich najeźdźcami lub wlazłokami. Uważają, że z najeźdźców nie ma żadnego pożytku. Nie angażują się w życie wsi, bo bladym świtem wyjeżdżają do pracy i wracają wieczorem - muszą zarobić na spłatę kredytu. Zabierają ze sobą dzieci, bo są przekonani, że poziom w szkole wiejskiej musi być niższy. ( W rzeczywistości często jest odwrotnie.) Rzadko płacą podatki w gminach, gdzie się osiedlili. Jedni chcą zachować miejskie przywileje, jak choćby prawo parkowania, innym nie przychodzi do głowy, że infrastruktura, z której korzystają - sieć wodociągowa, kanalizacja, drogi i ich oświetlenie - zbudowała i utrzymuje gmina. Żeby to jakoś działało potrzebne są pieniądze.

To nie było możliwe. Nie i już. A jednak widziałem to na własne oczy.

Szymborska miała zrezygnować z poezji, gdyby nie przyjęto jej pierwszego wiersza, Iredyński w dniu debiutu jeździł tramwajem cały dzień, trzymając w kieszeni wydrukowany tekst

- Pani redaktor, życie mojego dziecka jest zagrożone. Teraz już tylko wy możecie mi pomóc! - twarz śmiertelnie przerażonej kobiety zapamiętam do końca życia

Na łamach gazety można było przeczytać o wszystkich ważnych wydarzeniach z kraju i ze świata, jakie miały miejsce po wojnie. Nawet w najczarniejszych latach stalinizmu.

Jubileusz 75-lecia "Dziennika Polskiego" to również święto naszych Czytelników, dla których przecież przygotowujemy kolejne numery gazety. Z okazji tych szczególnych urodzin tuż obok siedziby redakcji na Zabłociu we wtorek rano rozdawaliśmy najnowsze wydanie "Dziennika", ze specjalnym dodatkiem o naszym piśmie. I to jeszcze nie koniec upominków!

Mam w dupie małe miasteczka - pisał w wierszu Andrzej Bursa, wkurzony, że redaktorzy „Dziennika Polskiego” kazali mu pisać reportaże z prowincji. O perspektywie rozwoju i tym podobnym...

Być może to już czas, żeby wpaść w panikę – brzmiał tytuł artykułu opublikowanego na łamach magazynu zajmującego się tematyką dziennikarską „The American Journalism Review” w 2008 roku.

"Dziennik Polski" to dzisiaj nie tylko tradycyjna gazeta, ale także portal internetowy, gdzie najszybciej znaleźć można informacje przede wszystkim z Krakowa, jego bliskich okolic i całej Małopolski

„Dziennik Polski” we wtorek 4 lutego obchodzi swoje 75. urodziny. Z tej okazji przygotowaliśmy dla naszych Czytelników specjalne wydanie naszej gazety. A kto z jutrzejszym numerem „Dziennika” przyjdzie do Żywego Muzeum Obwarzanka – otrzyma też upominek.

Trwa wyburzanie dawnej siedziby "Gazety Krakowskiej" i "Dziennika Polskiego". Z budynku już niewiele zostało, natomiast na pewno nie znikną związane z nim wspomnienia. To właśnie pod jego dachem powstawały teksty, zmieniające lokalną rzeczywistość. Prace rozbiórkowe potrwają do marca 2020 roku. W tym miejscu planowana jest inwestycja biurowo-usługowa. Zobaczcie ostatnie chwile naszej byłej siedziby. Obecna mieści się w nowoczesnym biurowcu przy ul. Zabłocie 43A w Krakowie.

Czy istnieje coś takiego jak naród? Oczywiście! Mówimy przecież „Złączym się z narodem”. Amerykanie wołają - We, people. Niemcy - Ein Volk, i tak dalej. Ale jak ten naród określić, choćby w tej chwili jak określić naród polski: „Polska to wielki, rozciągnięty w czasie wysiłek ludzi wielkich i ludzi prostych, zdolnych zarówno do wielkości na ludzką miarę, jak i do pozbawionej widowiskowości codziennej świętości.

Choć bardzo chciałem Nagrody Nobla dla Olgi Tokarczuk, byłem przekonany, że to wciąż czas przyszły, a nie czas teraźniejszy. Bo tego uczy historia Akademii Szwedzkiej. Niezwykle rzadko do tej pory gremium przyznające najważniejsze literackie wyróżnienie na świecie szło - tak jak w tym roku - ścieżką innych nagród. Nie powtarzało wyborów jurorów The Man Booker International Prize. Ale po aferze, jaka dotknęła Akademię Szwedzką po oskarżeniach o molestowanie i ustawianie zakładów bukmacherskich przez męża jednej z członkiń jury, nic nie jest oczywiste.

Jeśli wszyscy podczepiają wagoniki do pędzącego przez Polskę noblowskiego pociągu, podepnę swój i ja. W podstawówce, kiedy skończyłam już wypożyczone z biblioteki książki, kartkowałam podręcznik do polskiego. Rzadko udawało się znaleźć w nim coś ciekawego, ale w okolicach szóstej klasy trafiłam na „Czas Misi”.

Mówi się, że politykom wolno mniej. To samo można odnieść do urzędników. Tyczy się to zwłaszcza ich etyki zawodowej - nie powinni publicznie manifestować swoich poglądów politycznych, a ich zachowanie w sferze publicznej powinno być stonowane. Reprezentują w końcu powagę danego urzędu, a także obywateli.