Grzegorz Tabasz dziennik

Grubodziób, o którym opowiadałem to latający dziadek do orzechów. Żywe urządzenie do otwierania najtwardszych nasion.

Zeszłoroczna jesień była zbyt sucha, toteż z grudniowego grzybobrania wyszły nici. Za to jesień Roku Pańskiego 2020 odrobiła starty.

Mamy zjawiskową złota polską jesień z babim latem. Minione jesienie psuła koszmarna susza.

To ostatnia chwila, by na łące czy kraju lasu zobaczyć w świecie owadów zjawisko mimikry. Następna okazja pojawi się za kilka miesięcy. Nim powiem, co to takiego mimikra, drobna dygresja.

Spotkałem na grzybobraniu naszego największego płaza. Przy okazji salamandra, bo o niej mowa, ma fascynujący system rozrodu. Co do samego spotkania, to wypatrzenia powolnego zwierzaka zdobnego w żółte plamy nie jest specjalnie trudne. Tym bardziej, iż po chłodnych deszczach lubi włóczyć się po lesie.

Z rozrzewnieniem przeglądam stare notatki oraz idąc z duchem czasu zakładki w przeglądarce internetowej. Na samym dnie znalazłem istny cymesik, rzadkość i ewenement czyli informację o ogólnoeuropejskiej walce z boreliozą. Tudzież przenoszącymi choróbsko kleszczami.

Noce pełne magii, które nasi przodkowie wykorzystywali na poszukiwanie zaklętych skarbów. Można było wić wianki i rzucać je do wody, czy palić sobótkowe ognie, lecz w świętojańskie noce najlepiej szukać kwiatu paproci.

Duszny, lepki wieczór. Przez uchylone okno wpada do pokoju stworzenie wielkości małego ptaka. Ciemne skrzydła, szybki lot. Gość zawirował dookoła lampy. W pierwszej chwili pomyślałem o nietoperzu. I to był błąd.

Od suszy po nadmiar wilgoci. Jak to złośliwie powiedział pewien meteorolog, tam na górze, ktoś trzymający dłoń na zaworze z wodą wysłuchał gorących próśb o deszcz. I jak widać, modlitwy nie zawierały klauzuli umiarkowania w spełnianiu życzeń…

Znacie to powiedzenie? Zacietrzewić się. Wedle słów poety cietrzew miał się zacietrzewić. Sowa osowieć. Sęp zasępić. I tak dalej.

Jeśli już miałem szczęście zobaczyć czarnego bociana, to zawsze był to samotny ptak. Tym razem przecierałem oczy ze zdumienia.

Kilka szklanek wody na metr kwadratowy wystarczyło do spłukania żółtego pyłu, który niczym mgła wisiał w powietrzu. Żaden smog czy inne zanieczyszczenie, lecz jodłowo świerkowy pyłek. Akurat kwitną iglaste lasy w górach.

Na naszych oczach wirus COVID19 zabił wielki mit przełomu wieków. Chodzi o globalizm odmieniany przez wszystkie czasy i przypadki.

Są niezniszczalne, odporne, twarde niczym stal. Stokrotki. Najbardziej odporne rośliny pod naszą szerokością geograficzną. Znoszą upały, susze, siarczyste mrozy, podtapianie. Kwitną okrągły rok. Po prostu rośliny nie do zdarcia.

Fotografowanie owadów, a szczególnie nocnych motyli zwanych ćmami, to ciężki kawałek chleba. Nie dosyć, że płochliwe, to na dodatek latają po ciemku. Nie ma światła, nie ma zdjęć.

Susza szkodzi bocianom. Nie, to nie pomyłka. O tej porze roku menu bocianów składa się głównie z dżdżownic.

Zgasiliście może światło podczas niedawnej godziny dla Ziemi? Tak, aby ulżyć Matce Naturze? To błąd!

Żaden błąd, ani tym bardziej językowy lapsus.

Proszę sobie wyobrazić, iż karp, ryba, która w okresie Bożego Narodzenia ma u nas status prawie że świętości, może być niemile widzianym intruzem. Mało tego, wręcz wrogiem przeznaczonym do likwidacji.

Jak zwabić do karmnika dzięcioła? Najlepszym przysmakiem dla ptaków z solidnym dziobem jest wielki połeć słoniny. Surowej, niesolonej i koniecznie z grubą skórą.

W standardzie każdego ogrodu zoologicznego zapisany jest zakaz dokarmiania zwierząt. Żaden posiadacz czworonogów nie zgodzi się na częstowanie psa czy kota przez przypadkowe osoby.

Karmiąc ptaki, zastanawiam się, kiedy w moim karmniku zobaczę papugi. Nie żartuję. Spory kawałek Unii Europejskiej opanowały papugi. Dzikie, tropikalne papugi. Zielonej barwy ptaki o wdzięcznej nazwie aleksandretta obrożna do Europy trafiły jako ozdoba.