KAROLINA DUDEK FELIETON

Co sezon świat zachwyca się nowymi modnymi superfoods, czyli superjedzeniem, które ma nas uzdrowić, dostarczyć więcej składników odżywczych, dać siłę, witalność, urodę i popularność na Instagramie. Karierę robią m.in. awokado, komosa ryżowa, nasiona chia, jagody acai...

Kiedy usmażono pierwszego pączka? Ponoć ten przysmak był znany już w starożytnym Rzymie. Początkowo nie były przygotowywane na słodko - słodki pączek jest zapewne zapożyczeniem z kuchni arabskiej. Również w kuchni polskiej pączki miały postać ciasta nadziewanego słoniną.

Istnieje co najmniej kilkadziesiąt różnych przepisów na tiramisu, które we Włoszech występuje w wielu regionalnych odmianach. Deser ten przyjmuje najróżniejsze rozmiary i kształty, choć na ogół jest to prostokątne lub okrągłe ciastko o rozmiarach zbliżonych do polskich wuzetek.

Gulasz, leczo, risotto... Pichcenie w jednym garnku jest coraz popularniejsze. Do największych atutów dań jednogarnkowych z pewnością należy prosta receptura, która nie wymaga przestrzegania wielu rygorystycznych zasad w czasie gotowania. Skusicie się?

W każdym domu znajdzie się przepis na piernik. A to od babki Ziuty, a to od sąsiadki Bożenki czy jeszcze jakiejś koleżanki z pracy. Przyzwyczajamy się do tych przepisów, co roku je odszukujemy, by przed Bożym Narodzeniem właśnie ten piernik postawić na stole. A może warto w tym roku poeksperymentować?

Już tydzień po andrzejkach, więc nasze babki brałyby się pewnie za pieczenie pierników, które, jak wiadomo, im starsze są, tym lepsze. Dziś wydaje nam się to zbędne, przecież wszystko robimy last minute, w kwadrans, z pięciu składników, ekspresowo. Jesteśmy dumni z rozwiązań błyskawicznych i niewymagających długiego stania w kuchni. Taka moda, sama jej ulegam. Ale, ale! Nie w święta. Jeśli ma być po bożemu, trzeba dać sobie i jedzeniu czas

Gdyby dać człowiekowi nieograniczony dostęp do mąki i wody, przeżyłby zaledwie jakiś czas. Gdyby jednak zrobił z mąki zaczyn, wpuścił do niej bakterie i powietrze, pozwolił mu rosnąć, a następnie upiekł chleb, mógłby przeżyć długie lata.

Zapraszając znajomych na wspólny obiad podczas przerwy w pracy, do jednego z pobliskich bistro lub barów, coraz częściej słyszę: „Nie, dzięki, zjem pudełko”. Jako redaktorkę niezmiernie bawi mnie ten twór językowy. Pudełko twarde przecież i niestrawne, ale nie czepiam się. Taki znak czasów. Kiedyś w pracy jadało się kubki (te gorące), dziś je się pudełka.

I m bliżej halloween, tym obficiej polski internet zalewają pomysły na dania upiorne. Widziałam już paluszki kościotrupa z francuskiego ciasta, babeczki à la duchy czy krwiste drinki z nietoperzami. Kuchnia nie zawsze musi być na serio. Ale gdy w jednym z tytułów przeczytałam o strachach na talerzu, na myśl przyszły mi zupełnie inne rzeczy niż potworki z lukru. Oto spożywcze trendy, które przerażają mnie nieodmiennie cały rok.

Weekendy często spędzam na wsi, u teściów. Mieszkają niedaleko Dąbrowy Tarnowskiej w maleńkiej wiosce, w której przy każdym domu stoi obrośnięta kwiatami murowana piwnica, a przy każdej miedzy rosną stare, rozłożyste wierzby.

Kiedy pogoda bawi się z nami w ciepło-zimno, a na straganach piętrzą się rumiane jabłka i śliwki, jest tylko jeden przepis, który mam ochotę Państwu polecić.

Kurczak niech ze wstydem podkurczy udka i zejdzie z polskich stołów. Wieprzowina niech zawija tłusty karczek i zrobi miejsce w menu. Wołowina niech zastanowi się nad swoją reputacją i nie straszy już nas cenami. Bo oto nadchodzi królik.

Pamiętaj, trzeba mieć spiżarnię pełną strączków i kasz, a głodu nie zaznasz - powtarzała mi zawsze moja babcia. Robiła to z takim przejęciem, jakby za chwilę miała wybuchnąć wojna albo jakaś inna katastrofa. Wzięłam to więc sobie do serca.

Jeden z najsłynniejszych włoskich deserów - tiramisu - powstał dzięki matce karmiącej piersią. Tirarsi su - to włoski czasownik oznaczający podnoszenie kogoś na siłach, a świeżo upieczona mama potrzebuje ukojenia dla ciała i ducha, jak mało kto. Pozwolą Państwo, że przybliżę im tę słodką historię. Ja odkryłam ją dzięki publikacjom znawczyni włoskiej kuchni i historii - Tessie Capponi-Borawskiej.

Spędzając wakacje na południu Francji, z pewnością skosztujecie ratatouille, jednogarnkowego gulaszu z letnich warzyw: bakłażanów, cukinii, papryki i pomidorów. Gdy będziecie mieli okazję dotrzeć na obcas włoskiego buta, zapytajcie koniecznie o parmigianę - pieczone bakłażany w pomidorowym sosie pod skorupką z sera dojrzewającego. Jeśli natomiast zdecydujecie się na odpoczynek w Grecji, z pewnością uwiedzie was smak mussaki - zapiekanki z bakłażanów i mielonego mięsa w sosie pomidorowym, ukrytych pod kremowym beszamelem.

Chłodnik to jedna z tych potraw, do których człowiek musi dojrzeć. Jako dziecko uciekałam z kuchni na sam widok zimnej zupy. Dziś, gdy tylko słupek rtęci przekroczy 28 kresek, najchętniej jadłabym tylko chłodniki.

Lat temu 30, przy okrągłym stole, spotkali się ludzie dotąd podzieleni, by wspólnie poszukać porozumienia w polskiej sprawie. Nie tylko przy nim siedzieli, nie tylko debatowali, ale także jedli.

Już za chwilę, gdy cena kilograma truskawek spadnie do poziomu akceptowalnego, zaczniemy jeść nasz ulubiony narodowy owoc na potęgę. Koktajlom z truskawek na kefirze, truskawkowym dżemom i ciastom z truskawkami pierwszego miejsca na podium będą musiały ustąpić wszystkie inne desery i owoce. Nim się jednak Państwo całkiem zatracą w tym truskawkowym haju, mam prośbę.

Przeczytałam ostatnio w internecie: „Przyszła wiosna. Ziemniaki znów są młode. A ty nie.” Uśmiałam się i pomyślałam, że dobrze, bo im jestem starsza, tym bardziej doceniam sezonowość w kuchni i ogrodzie.

Kapusta - głowa rodziny polskich warzyw - daje się lubić cały rok. Ale młoda kapusta - to już niemalże obiekt uwielbienia i rarytas w edycji limitowanej. Jest dostępna właśnie teraz, więc trzeba z jej obecności korzystać. Polecam jeść ją taką, jaka jest - na surowo.

Kiedyś, nie tak dawno jeszcze, maj pachniał kwiatami jaśminu, bzami i świeżo skoszoną trawą. Dziś - zapach majówki to zapach przypalonej karkówki i podpałki do grilla.

A ch, jak ja lubię szparagi! Wyczekuję ich każdego roku wiosną, niecierpliwa jak młodzież wyglądająca wakacji. A potem, gdy już je mam, gdy zielony pęczek świeżych cienkich, zielonych szparagów trzymam w ręce, nie mogę się zdecydować, z czym najpierw je podać.