RYSZARD TERLECKI

Przyspieszone wybory to zawsze pewien poziom ryzyka. Kto dziś może powiedzieć, że jest do nich przygotowany? Czy gotowa jest opozycja, która sześć razy pod rząd przegrała wybory, czy raczej obóz rządzący, który od pięciu lat odnosi niemal same sukcesy? Wyborcy mogą jednak zadać pytanie, po co te wybory, skoro zwycięzcy mają bezpieczną większość, a podzielona opozycja boryka się z brakiem programu, strategii i liderów?

Córka wicemarszałka Sejmu i szefa Klubu Parlamentarnego Prawa i Sprawiedliwości Ryszarda Terleckiego znalazła intratne zatrudnienie w krakowskim oddziale Telewizji Polskiej. Tak twierdzą informatorzy portalu Onet. Maria Terlecka-Kosowska rozpoczęła pracę w TVP3 Kraków we wrześniu br.

Okrągła, czterdziesta rocznica powstania „Solidarności” byłaby obchodzona z o wiele większym rozmachem, gdyby nie trapiąca nas pandemia. Co wcale nie znaczy, że jako jedno z najważniejszych wydarzeń naszej historii, mające znaczenie nie tylko dla przyszłości Polski, ale całej Europy, a nawet świata, byłaby obchodzona bez politycznych sporów i bez prób jej zawłaszczania przez tych, którzy od trzydziestu lat usiłują wypaczyć ideowe przesłanie Sierpnia 1980 roku.

Polscy politycy zarabiają mniej niż ich koledzy z innych krajów europejskich. Niekiedy znacznie mniej. I jeszcze trochę to pewnie potrwa. Elektorat partii opozycyjnych skutecznie pokazał, co sądzi o podwyższaniu sobie przez polityków zarobków, w czasie kiedy przeciętni obywatele przeżywają kryzys finansowy.

Jeszcze kilkanaście lat temu dzisiejsza opozycja miała w swoich rękach niemal wszystkie media.

W minioną niedzielę na Białorusi odbyły się dwa pierwsze wiece wyborcze Swietłany Tichanouskiej, kandydatki w wyborach prezydenckich. Zorganizowano je w Dzierżyńsku (tak, jest takie miasto) i w Mińsku. Podobno w stolicy zebrało się około 10 tysięcy zwolenników nowej, białoruskiej opozycji. Policja nie interweniowała, wiece zakończyły się spokojnie. Mąż Tichanouskiej, popularny bloger, został aresztowany pod koniec maja, a wtedy Swietłana zdecydowała się kandydować zamiast niego. Ponieważ odmówiono rejestracji dwóch innych kandydatów, Cepkały i Babaryki, ich sztaby wyborcze przyłączyły się do Tichanouskiej. Babaryk, były prezes banku, oskarżony o wyprowadzanie pieniędzy z kraju i ukrywanie dochodów, został aresztowany 18 czerwca, wcześniej jednak zebrał 430 tysięcy podpisów pod swoją kandydaturą i był najpoważniejszym przeciwnikiem Łukaszenki. Cepkała, były ambasador Białorusi w USA, zebrał 160 tysięcy podpisów, jednak część z nich zakwestionowała Centralna Komisja Wyborcza. Ostatecznie zarejestrowanych zostało pięcioro kandydatów, w tym obecny prezydent Łukaszenka i Cichanouska.

Znamy już oświadczenia majątkowe polityków z Małopolski, które w tym roku, z powodu koronawirusa, można było składać nieco dłużej. Większość polityków żyje z pieniędzy publicznych, które w olbrzymiej większości (są oczywiście wyjątki) stanowią ich główne źródło utrzymania.

Czy byłoby możliwe postawienie gdzieś w Europie pomnika Hitlera lub któregoś z jego kompanów? Z pewnością nie. Ślady po nazistowskim reżimie zostały słusznie zniszczone.

Czy ktoś rozsądny i poważny może ogłosić, że wstrzyma największe rozwojowe inwestycje, w perspektywie najbliższej dekady decydujące o przyszłości Polski? Jakiego zacietrzewienia trzeba, a przy tej okazji jakiej arogancji wobec wyborców, żeby wygadywać podobne bzdury?

Europa z uwagą śledzi zamieszanie wokół wyborów prezydenckich w Polsce, a informacje i komentarze na ten temat pojawiają się nie tylko w czołowych mediach najważniejszych stolic, nie tylko u naszych sąsiadów, ale nawet w z pozoru dalekich od polskich problemów takich państw jak Finlandia, Słowenia czy Gruzja. Bardzo łatwo zauważyć różnice jakie dzielą media w zależności od ich umiejscowienia w politycznym krajobrazie swojego kraju.

W Polsce demonstracje uliczne mają całkowicie inny wymiar społeczny niż na Zachodzie. Wzięło się to stąd, że za komuny każda, nawet kilkunastoosobowa manifestacja wywoływała popłoch władzy i pociągała za sobą niewspółmierne do jej skali represje.

Wybory, które miały zakończyć dwuletni cykl wyborczy (samorządowe, europejskie, parlamentarne i prezydenckie) odwlekają się w czasie. Opozycja chciałaby, żeby odbyły się jak najpóźniej, najlepiej jesienią. Dlaczego?

Przez lata karmieni rozmaitymi spiskowymi teoriami, staliśmy się odporni na pomysły o tajnym globalnym rządzie, o celowym zatruwaniu planety przez firmy zajmujące się ochroną środowiska czy o wyprodukowaniu wirusa, który uwolni państwa od wypłacania emerytur nieproduktywnej części społeczeństwa. Z podobnym niedowierzaniem przyjmujemy wiadomości o wtrącaniu się Rosji czy Chin w procesy wyborcze demokratycznych państw i sceptycznie słuchamy informacji o ofensywie propagandowej, której celem jest doprowadzenie do ich politycznej destabilizacji.

Pandemia, która przyszła z Azji, następnie uderzyła w Europę, a teraz swoją największą furię ukazuje w Stanach Zjednoczonych, w zaskakujący sposób łagodniej traktuje Europę Środkowo-Wschodnią. Jak dotąd najbardziej dotkniętym krajem naszego regionu jest Polska, która (w czasie, gdy powstaje ten tekst), pod względem liczby zachorowań zajmowała 27 miejsce w świecie, w tym dopiero 15 w Europie.

Wybory? W żadnym wypadku - wołają jednym głosem niezłomni obrońcy demokracji. W tej sprawie są zgodni liberałowie z Platformy, „ludowcy” z PSL, lewicowcy od Biedronia czy rusofile z Konfederacji. Wybory przeprowadza się po to, żeby je wygrać - lamentują kandydaci opozycji - a nie po to, żeby przekonać się o woli wyborców. Waleczni i nieprzejednani obrońcy Konstytucji, wczoraj naciąganej w interesie nadzwyczajnej kasty, dziś otwarcie wzywają, aby jej po prostu nie przestrzegać. Jak to? - pytają. Mamy przegrać wybory przez tych głupich wyborców, którzy nie chcą głosować na naszych kandydatów? To niemożliwe! Wybory trzeba odłożyć w czasie, aż sondaże będą zapowiadać nasze zwycięstwo. Nie podobają się nasi kandydaci? To musimy mieć czas, żeby ich wymienić na innych. Demokracja jest wtedy, gdy wygrywamy i żadna głupia większość nie będzie nam narzucać swojej woli.

Poprawność polityczna niechętnie traktuje używanie słowa zaraza (bo takie staroświeckie), a już w żadnym wypadku nie pozwala powiedzieć o niej: chińska (bo świat jest globalny, a nie narodowy). Walka z nieznaną dotąd odmianą wirusa rzeczywiście toczy się na całym świecie, a opór pandemii stawiają państwa, podczas gdy struktury międzynarodowe okazują się bezradne.

Ryszard Terlecki, wicemarszałek Sejmu z Prawa i Sprawiedliwości ostrzegł władze samorządowe, które zapowiadają, że nie zorganizują wyborów prezydenckich w swych miastach z powodu epidemii koronawirusa. W rozmowie z Radiem Kraków polityk zapowiedział, że tacy samorządowcy mogą stracić stanowiska.

W śród obchodów Narodowego Dnia Pamięci Żołnierzy Wyklętych, przypadającego w minioną niedzielę, jedno z wydarzeń zasługiwało na szczególne wyróżnienie. Na warszawskiej Pradze, przy ulicy Strzeleckiej otwarta została placówka edukacyjna IPN, zlokalizowana w budynku pierwszej siedziby sowieckiego NKWD, następnie przejętego przez Urząd Bezpieczeństwa Publicznego.

Unia Europejska przygotowuje się do wielkiej debaty na temat swojej przyszłości. Powołano już w tej sprawie specjalne grupy i komisje, dla ich obsługi uruchomiono osobne sekretariaty, planowane są konsultacje społeczne, wypowiadać się będą różne instytucje Unii, w tym Parlament Europejski. Dyskusje mogą trwać dwa lata lub dłużej, a rezultatem ma być plan ożywienia i wzmocnienia Unii. Czy to się uda w obliczu kryzysu europejskiej jedności i wobec problemów, przed którymi stanęła Unia? Nie wiadomo. A najmniej wiedzą europejscy biurokraci, pobierający ogromne apanaże i opływający we wszystkie możliwe dostatki i wygody.

Próżno kogoś straszyć - tak rozumiano to znane już w XVII wieku popularne powiedzenie. Czy opozycja, która uparła się na straszeniu budować swoją kampanię wyborczą, zdoła przekonać większość Polaków? Lachy, czyli Polacy, w minionych wiekach uchodzili za niestrachliwych, odpornych na pogróżki, raczej skłonnych do ryzyka i odważnych. Czy dziś tak łatwo dadzą się nastraszyć?

Starsi krakowianie pamiętają wystawę, która przeszła do historii, jako jedno z najważniejszych wydarzeń kulturalnych w czasach Polski zniewolonej. To oczywiście „Polaków portret własny”, wystawa w Muzeum Narodowym w Krakowie, której autorem był dyrektor muzeum Marek Rostworowski.

Sędziowie maszerują, wśród nich posłowie opozycji i wdzięczny dziennikarz-celebryta, którego sąd uznał za niewinnego, gdy najechał staruszkę na przejściu dla pieszych. To oczywiście protest całkowicie apolityczny, co zgodnie potwierdzają uczestnicy manifestacji. Czy Kidawa-Błońska i Biedroń, kandydaci w wyborach prezydenckich, którzy w Internecie przyznają się do udziału w zgromadzeniu, też pojawili się w togach? Tego opozycyjne media nie podały.