Tajemnica, ale też ciężar

Obecnie obserwuje się niepokojący wzrost liczby dzieci z zaburzeniami mowy Fot. THETA

Jeżeli chcesz uzyskać pomoc - skontaktuj się z:

Sam fakt obchodów Światowego Dnia wskazuje, że jąkanie jest nie tylko indywidualną anomalią, ale stanowi ważny problem społeczny. Szacuje się, że około 1 proc. społeczeństwa (w tym ok. 5 proc. dzieci) jąka się. Dlatego świat rozumiejący jąkających się to najważniejszy cel Światowego Stowarzyszenia Jąkających się (http://www.stutterisa.org).
Początkiem zrozumienia jąkania jest dostrzeżenie jego złożoności. To zaburzenie płynności mówienia, w którym wyróżniamy dwa, pozornie nie mające ze sobą związku, aspekty. - Ten pierwszy jest widoczny i znacznie częściej omawiany - mówi Bogusław Pietrus z krakowskiego Centrum Wspierania Rozwoju Osobistego i Funkcjonowania Społecznego ARKA Fundacji FROGOS. - To na jego podstawie identyfikuje się osoby jąkające się. Mowa tu o symptomach, m.in. takich jak: wydłużanie dźwięków, głosek, sylab, słów, czy też współruchy, tj. ruchy oczu, nóg lub innych części ciała oraz dające się zaobserwować napięcia twarzy, szyi lub klatki piersiowej. Często zauważalny jest również brak kontaktu wzrokowego.
Jednak specjaliści, zajmujący się tą dysfunkcją, wiedzą, że istota problemu tkwi w tym drugim aspekcie - natury psychologicznej. - Dlatego jąkanie bardzo często opisuje się jako górę lodową - dodaje Bogusław Pietrus. - "Nad powierzchnią", a więc to, co się słyszy i widzi oraz wewnętrzne, "pod powierzchnią", niedostrzegalne, lecz związane z objawami jąkania się. "Pod powierzchnią" tkwi strach przed rozmową, chęć unikania jej, uczucie wstydu, brak wiary w siebie, co w konsekwencji doprowadza do depresji. Ta niewidoczna część stanowi główny element składowy całego problemu. Rodzaj i intensywność wstydu, złości, zażenowania wpływa na zwiększenie objawów obserwowanych podczas mówienia. Może również skutkować wycofywaniem się z aktywności werbalnej w pewnych sytuacjach lub całkowitym zaprzestaniem mówienia.
Pomimo tego z jąkania można się wyleczyć. To, czy dziecko mówiące niepłynnie zostanie osobą jąkającą się, zależy w głównej mierze od stosunku otoczenia oraz podjętych przez rodziców i terapeutów działań.
Kompleksowe oddziaływania terapeutyczne realizowane są w organizacjach pozarządowych nie nastawionych na zysk. Wysokiej klasy specjaliści mozolnie i kompetentnie wykonują swoją pracę na turnusach rehabilitacyjnych, w grupach samopomocowych - Klubach "J", we współpracy z Poradniami Psychologiczno-Pedagogicznymi i uczelniami w wielu ośrodkach w Polsce. Również osoby dorosłe mogą otrzymać pomoc i osiągnąć sukces. Wymaga to rzetelnej współpracy z terapeutami oraz wiele samodzielnej pracy i samodyscypliny. W ramach obchodów Światowego Dnia Osób Jąkających się w Karpaczu 24 - 26 października odbędzie się Zjazd Osób Jąkających się. Więcej informacji na ten temat: http://www.frogos.org.pl.
(DD)
\Centrum Wspierania Rozwoju Osobistego i Funkcjonowania Społecznego ARKA Fundacji FROGOS, 31-133 Kraków, ul. Dunajewskiego 6/21 - poniedziałki w godz. 18 - 20, tel.: (12) 422 10 59; e-mail: [email protected]; www: http://www.frogos.org.pl;
\Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna nr 2, 31-221 Kraków, ul. Siewna 23 d, tel.: (12) 415 69 68 - Elwira Zadęcka;
\Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna dla Dzieci Dyslektycznych, 31-868 Kraków, ul. św. Gertrudy 2, tel.: (12) 422 43 83 - Beata Suligowska;
\Powiatowa Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna, 31-111 Kraków, ul. Piłsudskiego 29 (obejmuje powiat ziemski krakowski), tel.: (12) 422 27 12 - Barbara Michałowska.