Taki prezent?!

Barbara Rotter-Stankiewicz: ZA MOICH CZASÓW

Ja jakoś nie przypominam sobie niczego szczególnego, chociaż nie mogę powiedzieć, by rodzice zaniedbywali mnie pod jakimkolwiek względem. Ale nie każde świętowanie było związane z upominkami. I tak właśnie w Dzień Dziecka szło się na lody albo inne słodkości do coctail-baru na Karmelickiej, ewentualnie można było wybrać się do kina albo na rejs stakiem po Wiśle do Tyńca albo Niepołomic.

Z kolei tradycją na Dzień Matki były po prostu kwiatki dla mamy. Kiedyś dostała ode mnie bukiet jaskrów, osobiście zerwanych na łące koło szkoły..Zapadło mi to w pamięć nie tyle z powodu samych kwiatków, co okolicznośći. Opowiedziałam, że kwiatki zbierałam razem z koleżanką, która swój bukiecik miała wręczyć...gosposi, bo rodziców i tak nigdy nie było w domu. Mama prawie rozpłakała się z żalu nad ośmiolatką...

Wróćmy jednak do prezentów dla dzieci. Współczesny kilkulatek wie już bardzo dobrze, że z okazji Dnia Dziecka, a także imienin, urodzin, św. Mikołaja i Bożego Narodzenia należy mu się upominek. I to nie byle jaki - to musi być naprawdę coś "superowego", najlepiej z listy reklamowanej przez telewizję. W rachubę wchodzą więc wszelkie gry komputerowe, gadające lalki, zdalnie sterowane pojazdy, a poza tym rowery, telefony komórkowe albo komputery...Przy sprzęcie elektronicznym obowiazuje jeszcze jeden warunek: komórka czy laptop muszą być najnowszej generacji - nie jakiś tam "złom" po starszym bracie, tylko rynkowa nowość. Książki, gry planszowe, czy słodycze to banał, który nie podekscytuje dziś prawie żadnego dzieciaka, okazującego często nie tylko rozczarowanie, ale wręcz zdegustowanie takim prezentem. Pewnie więcej radośći sprawiłaby równowartość upominku wsunięta do koperty. Smutne to, bo jeśli teraz nie potrafią się cieszyć z drobiazgów, będą niezadowoleni przez całe życie. Bo prezenty z najwyższej półki dostajemy na ogół tylko wyjątkowo.