Tęsknota za mamuśką

Janusz Korwin–Mikke: NA WŁASNĄ ODPOWIEDZIALNOŚĆ

We Włoszech coraz częściej mężczyźni do 40. roku życia mieszkają u mamy – bo dobrze gotuje...

Dawniej mężczyzna – nieraz nawet jeszcze pięcioletni – buntował się przeciwko mamie i chciał wszystko robić sam. Dziś ma lat czterdzieści – i chce, by za niego decydował ktoś inny.

Jest to przerażający wręcz efekt działania koedukacji, socjalizmu i państwa opiekuńczego. Człowiek od maleńkości przywyka do niańki. Najpierw zwykłej niańki – a potem niańką staje się państwo.

Państwo ma zadbać o zdrowie i dobrobyt człowieka. Jak nie zadba – winne jest państwo. Państwo ma nawet zapłacić odszkodowanie za nieurodzaj!

Aha: jak jest duży urodzaj, to ceny spadają– i też państwo ma płacić odszkodowanie...

Po prostu serce się ściska, jak się patrzy, jak pod wpływem słów sączonych na każdym kroku: z ambony, z katedry, z ekranu telewizora – normalni mężczyźni przemieniają się w jakieś ciamciaramcie. Piszę to, bo zapoznałem się z nowymi badaniami opinii. Do tej pory uważano, że przedsiębiorcy są przedsiębiorczy. Guzik prawda – to już przeszłość.

Otóż 50 proc. Misiów (właścicieli małych i średnich firm) pragnie państwa lekko opiekuńczego – takiej dobrotliwej niani, które to państwo, w wariancie chrześcijańskim lub laickim, oferują PO i PiS. Tylko 25 proc. chce, by panowałwolny rynek, a państwo przestało się do nich wtrącać. To elektorat Nowej Prawicy. Z pozostałych 25 proc. połowa pragnie twardego socjalizmu, gdzie niania może wszystkiego zabronić – ale za to pupę dobrze podetrze; elektorat SLD.

Pozostałe 13 proc. nie wie, czego chce.

Najbardziej mnie w tym wszystkim zdumiewa, że te 50 proc. i 12 proc. chce chodzić na wybory! Przecież skoro sami nie chcą decydować o swoim własnym losie, nie chcą decydować nawet o tym, do jakiej szkoły będzie chodziło ich dziecko (przypominam: programy wszystkich szkół, także prywatnych, układają komuniści z Ministerstwa Edukacji Narodowej) – to dlaczego chcą w głosowaniu decydować o tym, do jakich szkół będą chodziły dzieci wszystkich pozostałych Polaków?!!? Przecież to tak, jakbym godził się, że sam nie mogę sobie kupić samochodu, jaki chcę – tylko samochód dobierał mi urzędnik. Za to miałbym prawo w głosowaniu decydować o tym, jakimi samochodami jeżdżą inni!

To jest właśnie taki – absurdalny – system. Paradoks polega na tym, że nie godzimy się na jego wprowadzenie tam, gdzie chodzi o rzeczmało ważną, czyli markę auta – a godzimy się tam, gdzie chodzi o wychowanie i wykształcenie, a więc całą przyszłość, naszych dzieci!

...a może się mylę?

Może to dlatego, że dla dzisiejszego Polaka ważniejszy jest samochód niż przyszłość jego dziecka?