The Waterboys "Dream Harder”

Jerzy Skarżyński: NIEZAPOMNIANE PŁYTY HISTORII ROCKA SUPLEMENT (94)

Nadał mu tytuł „Dream Harder”. A co do owych 26 współpracowników, to nie należy ich uznać za oficjalnych członków jego drużyny, bo Scott hołdował już wtedy zasadzie, że dla niego (i tak powinno być także dla fanów) nie ma żadnej różnicy między tym, co robi, lub zrobi w przyszłości jako solista oraz tym, co wydaje albo jeszcze wyda pod szyldem The Waterboys.

44-minutowy „Dream Harder” zaczyna z impetem świetna kompozycja „The New Life”. Ten utwór, mimo że ma w sobie siłę niezłej wichury, jest bardzo melodyjny i uporządkowany, a głos Mike’a momentami brzmi jak George’a Harrisona! Dwójka jest przebojowym, bo dość skocznym i lekko folkowym tematem „Glastonbury Song”. W trójce – „Preparing To Fly” mamy dość mocne granie sekcji i Scotta na gitarze, jego elektronicznie zniekształcony śpiew oraz iście Beatlesowskie chórki. Czwórka („The Return Of Pan”) dla odmiany mocno pachnie folkiem dzięki saksofonowym ozdobnikom Jamesa Campagnoli i hardrockiem za sprawą świetnych solówek szefa The Waterboys na elektrycznym wiośle. Gdy nastaje „Corn Circles” (5), od razu się uśmiechamy, bo jest pogodnie, balladowo i bardzo melodyjnie. Natomiast gdy rusza szóstka („Suffer”), nagle dostajemy się w świat godny nie jednej płyty z ciężkim rockiem, bo Mike Scott wycina na gitarze niczym wściekły Clapton w czasach Cream. Siódemka („Winter Winter”), jak to zwykle siódemka na dobrych albumach, jest wręcz porażająco piękna i niestety zaskakująco krótka, bo kończy się już w 33 sekundzie! Potem kolejno dostajemy: wzniosłe i godne „Love And Death”; ubrane po hindusku (bo z sitarem) „Spiritual City”; zaledwie dwuminutowe i liryczne „Wonders Of Lewis” oraz psychodeliczne i obsesyjne „The Return Of Jimi Hendrix”. Dodam tu (nie wiem zresztą czy potrzebnie), że w tym nagraniu oczywiście najważniejsze jest wiosło Mike’a. No, a po tych sześciu minutach muzyki dość niepokojącej, przychodzi efektowne ukojenie, czyli melodyjne „Good News”. Ot, dobra wiadomość na koniec dobrej płyty. Wróć! Bardzo dobrej płyty!