Tłok na torze

Konrad Niedźwiedzki z ojcem trenerem Krzysztofem Niedźwiedzki Fot. Michał Klag

Łyżwiarstwo szybkie

Medalowe szanse w zmaganiach w Vancouver, a konkretniej w pobliskim Richmond, gdzie znajduje się tor, wiążemy z Katarzyną Bachledą-Curuś. Nasza najlepsza od lat panczenistka (wcześniej startowała pod nazwiskiem Wójcicka) plasuje się w czołówce rywalizacji na 1500 m. W ubiegłorocznych MŚ, właśnie na olimpijskim torze, była 5. Taki sam wyniki uzyskała w jednym ze startów w Pucharze Świata w tym sezonie. W obu przypadkach do podium straciła ułamki sekund. Jest zatem szansa na olimpijski medal?

- Przede wszystkim nie trzeba się bać takiej myśli. Na krótkim dystansie wszystko może się rozstrzygnąć w ułamkach sekund. Choć na pewno nie jest to spędzająca mi sen z powiek sprawa. Chcę po prostu zaliczyć dobry start, nie jadę z konkretnym założeniem. Przygotowuję się spokojnie, nie ma co robić niepotrzebnej presji. Chcę mieć dwa perfekcyjne wyścigi, na 1000 i 1500 m - powiedziała Bachleda-Curuś.

W poprzednich igrzyskach wzięli udział także Maciej Ustynowicz i Konrad Niedźwiedzki. Obaj w Vancouver powinni walczyć o miejsce w czołowej "10". Niedźwiedzki plasował się tak wysoko w tegorocznych występach w PŚ na 1500 m, Ustynowicz był niedawno 11. w MŚ w wieloboju (500 i 1000 m). Nadzieję wiążemy także z drużyną pań. Do boju stanie 8 ekip, a Polki tak bardzo nie odstają od czołówki i stać je na 5. miejsce. A może sprawią niespodziankę?

Pozostali startujący indywidualnie zawodnicy to debiutanci i dla nich już sama kwalifikacja jest sukcesem. Miejsce nawet w "20" będzie dobrym osiągnięciem. Jeden z nich na pewno w niej będzie - na 10 000 m wystartuje tylko 16 zawodników, a wśród nich Sebastian Druszkiewicz.

Gwiazdą tegorocznych igrzysk może być Sven Kramer. Holender jest głównym faworytem do zwycięstwa na 5 i 10 km (radzi sobie nieźle także na 1500 m). Przed 4 laty, mając ledwie 19 lat, został wicemistrzem na 10 km. Od 2007 r. wywalczył już 16 (!) tytułów MŚ i ME. Na najważniejszych imprezach w tym czasie przegrał tylko z jednym zawodnikiem - Kanadyjczykiem Dennym Morrisonem na 1500 m w MŚ na dystansach w 2008 r. Na cztery indywidualne tytuły w Vancouver liczy Amerykanin Shani Davis. Początkowo planował nawet wystartować we wszystkich pięciu indywidualnych konkurencjach, jednak ostatecznie zrezygnował z wyścigu na najbardziej wyczerpującym dystansie 10 km.

Łyżwiarstwo szybkie na igrzyskach jest od tych pierwszych zimowych - w 1924 w Chamonix. Obecnie rywalizacja odbywa się na owalu o długości 400 m. Zawodnicy startują w parach, na osobnych torach, zmieniając regularnie wewnętrzny na zewnętrzny. Decyduje jeden przejazd, jedynie na 500 m sumowane są czasy dwóch biegów.

Byli tacy, którzy z powodzeniem startowali w łyżwiarstwie szybkim i kolarstwie. Christa Luding-Rothenburger z NRD w zimowych igrzyskach zdobyła 4 medale (1984-1992), w tym złoto na 500 m w 1984 r. W letnich w 1988 r. została wicemistrzynią w sprincie w kolarstwie torowym. Niejako w odwrotnym kierunku podążyła Kanadyjka Clara Hughes, zaczynając sukcesy od roweru. W 1996 r. w Atlancie sięgnęła na szosie po 2 brązowe medale. W 2002 r. była 3. w Salt Lake City, w łyżwiarskim biegu na 5000 m. Mało tego, cztery lata później w Turynie została mistrzynią na tym dystansie (zdobyła także srebro w drużynie).
Artur Bogacki

60 km/h

Taką prędkość osiągnąć może panczenista. Najszybsze okrążenie 400-metrowego toru uzyskał w 2007 r. Kanadyjczyk Jeremy Wotherspoon - średnia 59,21 km/h. Przeciętna prędkość podczas ustanawiania rekordów świata to około 50 km/h.

Jak było w Turynie

KOBIETY

500 m - Swietłana Żurowa (Rosja)

1000 m - Marianne Timmer (Holandia)

1500 m - Cindy Klassen (Kanada)

3000 m - Ireen Wuest (Holandia)

5000 m - Clara Hughes (Kanada)

Bieg drużynowy - Niemcy

MĘŻCZYŹNI

500 m - Joey Cheek (USA)

1000 m - Shani Davis (USA)

1500 m - Enrico Fabris (Włochy)

5000 m - Chad Hedrick (USA)

10 000 m - Bob de Jong (Holandia)

Bieg drużynowy - Włochy