To były gole pojednania Grzeszczyka z kibicami?

Czy to już koniec "kosy" z kibicami Sandecji?

A co ma pan na myśli?

Proszę nie udawać. Wiadomo, że od momentu, gdy po strzeleniu gola w meczu bodaj z Termaliką Bruk-Bet uformował Pan palce w kształcie litery "L", symbolizującą warszawską Legię, nie cieszył się Pan przesadną sympatią sądeckich fanów.

Przyznam, że w momencie, gdy wbiegam na boisko, koncentruję się na grze, z rzadka tylko dolatują do mnie odgłosy z trybun. Ale pewnie, że zależy mi na tym, żeby być przez publiczność człowiekiem akceptowanym. Jeśli te moje dzisiejsze gole mają służyć pojednaniu, to nie mam nic przeciwko temu.

Mecz z Widzewem miał dla Pana szczególne znaczenie. To przecież jako piłkarz tego właśnie klubu maczał Pan palce w doznanej przed laty przez Sandecję klęsce z łodzianami. Nie zdziwię się jednak, jeśli Pan powie, że nie pamięta tego spotkania.

Tak też jest w istocie. Przypominam sobie jedynie pierwsze fragmenty zawodów. Później, po przypadkowym starciu z rywalem, straciłem przytomność. Ocknąłem się ze wstrząsem mózgu w sądeckim szpitalu, w którym spędziłem kilka dni.

Czy dzisiejsza wygrana oznacza początek lepszych dni Sandecji?

To bardzo cenne dla nas punkty. W meczach z Tychami i Arką, mimo niezłej postawy, seryjnie marnowaliśmy świetne sytuacje bramkowe. Mnie też przytrafiło się zresztą pudło z rzutu karnego. Na szczęście odzyskaliśmy skuteczność. Mamy na koncie pięć "oczek", co już jest niezłym kapitałem.

Zwłaszcza że czekają nas teraz trudne potyczki: wyjazdowa z Miedzią Legnica oraz na własnym terenie z Termaliką Bruk-Betem Nieciecza. Z meczu na mecz spisujemy się coraz lepiej. Widać, że drużyna się zgrywa. Nie pokazujemy jednak wciąż tego, na co nas naprawdę stać.