Trudny czas też dla winniczków

FLESZ - Koronawirus w Polsce. Zachowajmy czujność i zdrowy rozsądek

Wszystkiemu winne suche, zimne powietrze i kolejny rok suszy. Zaś mięczaki uwielbiają wilgotne, wiosenne ciepełko. Atmosfera jest tak sucha, iż wieczorami prawie nie ma rosy. Kto nie wierzy, niechaj po zachodzie słońca dotknie ręka powierzchni najbliższego trawnika.

Cóż, jeśli zaciągające z Arktyki powietrze ma ledwo dziesięć procent wilgotności, to rosy nawet przy nocnych spadkach temperatury nie ma. I nie będzie. Nawet przymrozki nie okryją gleby szronem. Z tego powodu winniczki i inne ślimaki nawet nosa nie wychylą w środku nocy z zakamarków, które zachowały resztki wilgoci.

Nocne życie to stary, dobrze znany sposób zwierzaków o wilgotnej skórze na brak wody. Poczekaj do północy, aż spadnie rosa. Przez kilka godzin do wschodu słońca można buszować do woli. Druga metoda to przytulenie się do ziemi. Wówczas można funkcjonować nawet w środku dnia. Nie raz w skwarne południe spotykałem w lesie wędrujące żaby. Wilgotność powietrza blisko gruntu jest, a raczej była, na tyle wysoka by uchronić żaby przed wysychaniem.

Wszystko to zawodzi przy obecnej aurze. Wiatr wysusza glebę z resztek wilgoci. Ani mgły, ani rosy. Tylko spieczona ziemia. Jedyny ratunek w zmianie cyrkulacji wiatrów. Jeśli napłynie wilgotne powietrze znad Atlantyku, to jest szansa na opady. Ostatnia chwila na spełnienie ludowego powiedzenia: suchy kwiecień mokry maj, żyto będzie niczym gaj. Oby!