Trzeba chcieć mieć dzieci

I nie chodzi wcale o niezbyt imponujące zniżki na garnitury czy biżuterię, ale przede wszystkim o zmniejszenie tych najczęściej ponoszonych wydatków – na przejazdy komunikacją publiczną, jedzenie, podręczniki. Rząd zapowiada zwiększenie ulg podatkowych na dzieci, dodatkowe pieniądze na przyzakładowe żłobki i przedszkola. A być może wkrótce samorządy, które do tej pory nie stworzyły u siebie karty dużej rodziny, będą się tego wstydzić.

To prawda, że idą wybory i to jedne za drugimi. Ale akurat polityce prorodzinnej obietnice wyborcze służą. I do tego wydają się one realne i racjonalne. Bo wielkie ulgi na dzieci nie będą zasiłkiem. Po prostu państwo odstąpi od ściągania podatków z najmniej zarabiających, a posiadających dzieci. A do tego urzędnicy reagują na błędy, które popełnili – przy zwiększeniu ulg niektórzy mogliby stracić świadczenia rodzinne, więc zapadła już decyzja, że jeśli rodzice przekroczą kryterium dochodowe, to świadczenia będą proporcjonalnie pomniejszane, a nie zabierane w całości.

Przy pochwałach na temat ożywającej polityki prorodzinnej nie wolno zapominać, że finansowe mechanizmy nie są w stanie wywołać nagłego pędu do mnożenia się.

Aby młodzi Polacy chcieli mieć dzieci, nawet trójkę lub więcej, potrzeba zmian mentalnych. Wolność i demokracja doprowadziły do tego, że po latach zniewolenia wielu zapragnęło odczuć na własnej skórze, jak żyje się w lepszym świecie. Lepszym, czyli tym pełnym dóbr materialnych, zdominowanym przez pieniądz, w którym dziecko to koszt, na który nas nie stać tak samo jak nie stać nas na kredyt mieszkaniowy czy nowy samochód. Wyż demograficzny mieliśmy w najcięższych czasach PRL. Czy musi być aż tak źle, byśmy znowu chcieli mieć dzieci?

CZYTAJ RÓWNIEŻ: Rząd wzmacnia kartę 3+