Trzeba powiadomić urząd o darowiźnie lub pożyczce

Zdarzają się jednak i takie sytuacje, że pożyczamy większe sumy, na przykład na zakup mieszkania. Zgodnie z literą prawa, od każdej pożyczki lub darowizny trzeba oddać fiskusowi 2 proc. Od osób najbliższych można jednak pożyczyć pieniądze bez płacenia haraczu fiskusowi. Do kwoty 9637 zł zwolnione są pożyczki między osobami należącymi do I grupy podatkowej. Mieszczą się tu darowizny np. od rodziców, teściowej, teścia, synowej i zięcia. W II grupie podatkowej (dalsza rodzina, m.in. ciotki i wujkowie) kwota wolna wynosi 7276 zł. Gdy otrzymana kwota jest niższa od podanych powyżej wartości, nie musimy nic zgłaszać do urzędu.

Jeżeli jednak będzie to więcej pieniędzy, to w celu skorzystania z całkowitego zwolnienia z podatku od pożyczki czy darowizny trzeba spełnić odpowiednie warunki. Po pierwsze, pożyczane pieniądze muszą być wpłacone pożyczkobiorcy na rachunek bankowy lub w SKOK, bądź przesłane przekazem pocztowym. Pożyczkobiorca musi złożyć w urzędzie skarbowym deklarację podatkową w ciągu 14 dni od uzyskania pożyczki. Trzeba koniecznie pamiętać o obu tych warunkach. Jeżeli o tym zapomnimy, np. ojciec wpłaci pożyczkę nie na rachunek syna, lecz przekaże mu ją do ręki, wówczas staniemy się dłużnikami fiskusa.

Sprawa "przyschnie", jeżeli nie zainteresuje się tym fiskus. Jeżeli jednak urząd podatkowy przy dowolnej okazji zapyta syna skąd wziął pieniądze na kupno mieszkania, a ten odpowie, że otrzymał pożyczkę od rodziców, będzie musiał zapłacić "karny" podatek. Wynosi on 20 proc., a więc 10 razy więcej niż normalny podatek od czynności cywilno-prawnych. Zawsze zatem radzimy zgłaszać w urzędzie pożyczki i darowizny w gronie najbliższej rodziny. Pozwoli to na uniknięcie w przyszłości ewentualnych kłopotów podatkowych.

(MCH)