U cioci na imieninach...

   "Postulujemy restytucję województwa bielskiego, złożonego z sześciu powiatów: bielskiego, cieszyńskiego, żywieckiego, oświęcimskiego, wadowickiego i suskiego" - o tej treści proklamacji podpisanej przez 17 osób związanych głównie z kręgami prawicowymi Bielska-Białej rozpisywały się w ostatnich dniach media. Przeczytałem je z mieszanymi odczuciami.
   Wcale nie tęsknię za wojewódzwem ze stolicą w Bielsku. Dla Oświęcimia nie była to raczej najlepsza karta w historii. Z perspektywy człowieka z ulicy trudno doszukać się powodu, dla którego oświęcimianie mieliby z nostalgią odnosić się do dawnego województwa. Co innego Bielsko, dla którego dwie i pół dekady kończące miniony wiek, były okresem prosperity. Nie dziwi więc, że najpierw próbowano tam bronić starego układu, a teraz myśli się o tym, aby go odtworzyć.
   Na razie cała sprawa wygląda tak, jakby ktoś u cioci na imieninach rzucił pomysł przywrócenia dawnego województwa, nie biorąc nawet pod uwagę, że dla tego tego typu inicjatyw "na górze" jest czerwone światło. Tam twierdzą, że zjednoczona Europa, do której zgłosiliśmy akces, ma być w założeniu Europą regionów, w której nie ma miejsca na "twory" wielkości dawnych województw. W końcu grudnia do Sejmu wpłynął wniosek, poparty przez... 136 tys. mieszkańców - o odtworzenie innego dawnego województwa, ze stolicą w Koszalinie i już głośno się mówi, że nie ma szans.
   Kto wie jednak, czy kiedyś próby powołania na nowo województwa bielskiego nie znajdą w Oświęcimiu bardziej podatnego gruntu. Kraków, za którym z kolei tak wielu tęskniło, też nie robi za wiele, aby odwzajemnić te uczucia. Do dzisiaj, mimo upływu ponad 4 lat, nie udało się na przykład załatwić sprawy numerów kierunkowych do stolicy Małopolski czy odbioru TV Kraków. Ta lista skarg z pewnością może być dłuższa...
ANDRZEJ MAJEWSKI