Uroda niecierpków

W ogrodzie

   Roślina jest urocza, jej nazwa - nieco intrygująca. Nazwa ma jednak swoje uzasadnienie. Botaniczne miano "Impatiens noli-tangere" tłumaczy się: niecierpek nietykalny. Chodzi o nasiona. Dojrzałe, podłużne torebki przy najlżejszym dotyku pękają i wyrzucają nasiona jak najdalej od pędów.
   Roślina przywędrowała z krajów tropikalnych, gdzie rośnie na jednym miejscu przez wiele lat. W naszych warunkach może przetrwać jeden sezon. Mróz, a nawet lekki przymrozek jest zabójczy dla niecierpków. Roślina zdobywa popularność. Ktoś, kto poznał jej kaprysy, wypielęgnuje okazy. Niecierpek nie cierpi pełnego słońca i suszy. Najlepiej rośnie w półcieniu, zadomowi się w cieniu, ale bez światła zdziczeje. Jeśli nie znajdzie się dla niego takiego stanowiska, będzie rósł w południowej stronie ogrodu, ale w cieniu drzew, obficie podlewany i regularnie nawożony małymi dawkami odżywki kwiatowej. Zbliżając się do niego z konewką warto wiedzieć, że nie lubi zraszania. Pod wpływem nadmiaru wilgoci na powierzchni listków i kwiatów tworzą się żółte lub rdzawe plamy. Strumień wody trzeba więc skierować w środek sadzonki. Cierpliwi w pielęgnacji niecierpków systematycznie nawadniają ziemię pod kruchymi gałązkami z kwiatami i listkami. Pędy trzeba wtedy unieść lekko do góry, ostrożnie, by ich nie uszkodzić.
   Roślina ma kolor biały, różowy i różowawy, czerwony, fioletowy, bordowy, liliowy. Łatwo się rozkrzewia i te cechy sprawiają, że wybiera się ją do wypełnienia rabat. Posadzone gęsto krzewinki wkrótce zamienią się w dywan. Jeśli roślina trafi do rąk doświadczonych ogrodników, wówczas dywan będzie miał misterny wzór, będzie cieszył harmonią barw itd. W ogrodzie dobrze prezentuje się w towarzystwie bodziszków i fuksji.
   Warto zapamiętać jeszcze jedno - niecierpek, choć wymagający, nie "obraża się“ tak łatwo. Gdy na kilka dni zabraknie kogoś do pielęgnacji, przetrwa, choć po "reanimacji" nie będzie się już tak pięknie prezentował.
(kis)