Urszulka ma laptop...

Barbara Rotter-Stankiewicz: ZA MOICH CZASÓW

Szwagierka zaniemogła i chodzenie sprawia jej sporą trudność. Młodsze pokolenie w postaci mojej córki zawzięło się więc i postanowiło nauczyć ciotkę Ulę płacenia rachunków przez internet. Z początku szło opornie, ale się udało. „Ciociuli” marzyło się też komunikowanie ze światem przez skype`a. I znów najpierw natrafiała na same problemy, ale z czasem ujarzmiła zarówno audio, jak i wideo. Potem przyszedł czas na szukanie w internecie informacji i wchodzenie na strony, na przykład po to, żeby odtworzyć sobie rekolekcje prowadzone przez ulubionego księdza. I znowu się udało. Nie powiem, że było łatwo, ale od czego są młodociani krewni. – Wszystko jest dobrze, tylko jakieś konie mi biegają po stronie – alarmowała Ciociula, patrząc w... google. Ale i rozhukane animowane rumaki udało się przywołać do porządku.

Ciociula, która przedtem miała bardzo luźny kontakt z komputerem, a żaden z internetem, poradziła sobie w końcu ze wszystkim i zaczęła korzystać z nowych możliwości z zapałem neofity. Nie rozstawała się z laptopem nawet podczas świątecznej kolacji, informując wszystkich o swoich kolejnych odkryciach i postępach. Wzbudziło to nie tylko powszechny podziw, ale i zazdrość. W pewnym momencie moja teściowa, która niedawno skończyła 92. wiosnę życia, stwierdziła z żalem w głosie: Urszulka ma laptopa, a ja nie mam... Znając ją można przypuścić, że po kilku tygodniach śmigałaby już po sieci wcale niezgorzej, niż jej sześćdziesięciokilkuletnie dzieci, a może także wnuki i prawnuki.

No cóż, pewnie trzeba będzie się złożyć i kupić prababci laptop albo jakiś przyzwoity tablet. Z komórką jest za pan brat już od dawna, więc krok do przodu nie powinien jej sprawiać trudności.