Uszak bzowy to polski odpowiednik grzybów mun. I jaki smaczny!

FLESZ - Zima łagodna i bez śniegu?

W starym zagajniku znalazłem szalenie interesujący zbiór smacznych grzybów jadalnych. Ba, nawet leczniczych! To nie pomyłka. Takim gatunkiem jest ucho bzowe. Owocnik do złudzenia przypomina wielkością i konsystencją ludzkie ucho. Ot, sprężysta, lekko omszona małżowina. Przynajmniej na pierwszy rzut oka.

Rośnie masowo na martwych pniach czy gałęziach czarnego bzu na wysokości oczu. Nawet nie trzeba się schylać przy zbiorze. Oczywiście pod warunkiem, iż las jest wystarczająco mokry. Jeśli okazy są nieco podsuszone czy zmarzniete, to po włożeniu do wody szybko odzyskują naturalny wygląd. I to się jada? Owszem!

Bliski krewniak naszego uszaka bzowego pod egzotycznie brzmiącą nazwą grzybów mun jest doskonale znanym surowcem w chińskiej (i nie tylko) kuchni. Zupy, gulasze, sałatki. Obco brzmiąca nazwa budzi szacunek, i co tu kryć, ponosi cenę dania. Wszak pochodzący z Dalekiego Wschodu dodatek musi nieco kosztować. Tymczasem chiński oryginał można z powodzeniem zastąpić naszym substytutem, ale jak mi powiedział szef chińskiej jadłodajni, za danie z uszaka bzowego nikt nie zapłaci ani grosza. Mają być grzyby mun. I już.

Monopolu nie złamię, ale tylko wspomnę, iż uszaki duszone z cebulą i wiejską śmietaną są przepyszne. Przy tym poprawiłem stan moich tętnic, zlikwidowałem wolne rodniki i nieco odmłodniałem. Tak bowiem działają grzyby mun. I nasz uszak pewnie też. Przynajmniej taką mam nadzieję.