W 80 godzin dookoła świata

Jeszcze nie umarł dawny dobry duch pionierów lotnictwa

Plan lotu

   Fossett i Branson chcą ustanowić światowy rekord samotnego lotu samolotem dookoła świata bez lądowania i uzupełniania paliwa. Aby rekord został uznany przez FAI, musi być spełnionych wiele warunków. Lot musi rozpocząć się i zakończyć na tym samym lotnisku, jego trasa musi przeciąć wszystkie południki i być dłuższa niż Zwrotnik Raka - 36 787,559 km.
   Najważniejszym czynnikiem atmosferycznym, od którego zależy powodzenie lotu, jest jetstream - prąd powietrzny wiejący na dużych wysokościach w poprzek półkuli północnej z zachodu na wschód z prędkością dochodzącą do 320 km/h. Jego siła i kierunek są optymalne dla wykonania takiego lotu wiosną i jesienią.
   Start nastąpi z lotniska na środkowym zachodzie USA i samolot niesiony przez jetstream skieruje się na północ, w stronę wschodniego wybrzeża Kanady i dalej Wielkiej Brytanii. Tam skręci na południowy wschód, przez Morze Śródziemne i Zatokę Perską w stronę Pakistanu, Indii, Chin i Japonii. Ostatni odcinek trasy będzie wiódł nad Oceanem Spokojnym, przez Hawaje, w stronę zachodniego wybrzeża USA i lotniska startu. Miasta, które znajdą się na trasie przelotu, to Montreal, Londyn, Paryż, Rzym, Kair, Bahrajn, Karaczi, Kalkuta, Szanghaj, Tokio, Honolulu i Los Angeles. Global Flyer będzie leciał na wysokości 15 000 m z prędkością ok. 460 km/h, co pozwoli zakończyć lot przed upływem 80 godzin. Wysokość przelotową osiągnie dopiero po 14 godzinach, kiedy spali wystarczającą ilość paliwa. Trasa w wielu miejscach będzie wiodła nad ruchliwymi drogami lotniczymi, którymi latają samoloty komunikacyjne. Ich pasażerowie będą mogli z daleka widzieć Global Flyera wysoko nad sobą.
   Z lotem tym wiąże się ogromne ryzyko. Lista niebezpieczeństw czyhających na śmiałka jest długa, począwszy od nieudanego startu samolotu przeciążonego paliwem do granic możliwości, przez awarię pojedynczego silnika nad środkiem oceanu, wpadnięcie w obszar turbulencji mogących połamać kruchą kompozytową konstrukcję, po utratę przytomności przez pilota, co uniemożliwi bezpieczne sprowadzenie samolotu na ziemię.

Samolot

   Global Flyer przypomina samolot nosiciel White Knight, startujący w konkursie X-Prize. Zbudowano go w wytwórni Rutana Scaled Composites na pustyni Mojave w Kalifornii. Ma rozpiętość skrzydeł 34,77 m (aby mógł zmieścić się w hangarze, gdzie był montowany, konieczne było wyburzenie jednej ze ścian). Pomiędzy dwoma gondolami, mieszczącymi podwozie i zbiorniki paliwa, na końcach których jest usterzenie, znajduje się krótki kadłub mieszczący kabinę pilota i zamontowany na grzbiecie silnik turbowentylatorowy Williams FJ-44-3. Kabina pilota jest bardzo ciasna, a jej oszklenie bardzo skąpe. Fotel pilota można ustawić w pozycji siedzącej i leżącej. Właz znajduje się na lewej burcie kadłuba. Wyposażenie nawigacyjne stanowi satelitarny system wyznaczania pozycji GPS, autopilot i satelitarny odbiornik informacji pogodowych. Zbiorniki paliwa w skrzydłach i gondolach mieszczą 9965 l (8172 kg) paliwa. W skrzydłach znajdują się też 2 pojemniki ze spadochronami hamującymi, które zmniejszą prędkość na podejściu do lądowania. Konstrukcja samolotu jest całkowicie kompozytowa. Jedynymi częściami metalowymi, prócz silnika, są jego łoże i golenie podwozia. Głównym celem konstruktora była maksymalna redukcja oporu aerodynamicznego samolotu i jego masy. W tym celu zrezygnowano z takich elementów wyposażenia, jak: system wykrywania i gaszenia pożaru na pokładzie, instalacja przeciwoblodzeniowa i instalacja awaryjnego wypuszczania podwozia. Masa pustego Global Flyera to 1624 kg, a masa startowa - 10 000 kg.

Duch pionierów

   Branson i Fossett nazywają swoje przedsięwzięcie pierwszym wielkim lotniczym wyzwaniem nowego stulecia. Mimo upowszechnienia i skomercjalizowania lotnictwa, dla ludzi takich jak Fossett i Rutan najważniejsza jest przygoda i ryzyko, by dokonać coś, czego jeszcze nikt nie dokonał.
JAROSŁAW DOBRZYŃSKI