W ciemię bity. Komu nobla, komu (ja idę do domu)

WIDEO: Magnes. Kultura Gazura

Wyroku szwedzkich akademików przyznających literacką nagrodę Nobla komentować nie będę, i to wcale nie ze względu na osoby tegorocznych laureatów. Po prostu - od czasu pominięcia Zbigniewa Herberta i Stanisława Lema jestem na szwedzką akademię obrażony i z jej opinii robię sobie grubą nieprzyzwoitość (by zacytować pewnego laureata – zgadnij, Koteczku, kogo - jak mawiał w takiej sytuacji inny geniusz, niejaki Kisiel).

Tym niemniej nie mogę powstrzymać się przed zacytowaniem uzasadnienia tegorocznego wyboru: „za pracę, która z lingwistycznym geniuszem eksploruje peryferie i specyfikę ludzkiego doświadczenia”(Peter Handke); „za wyobraźnię narracyjną, która z encyklopedyczną pasją prezentuje przekraczanie granic jako formę życia” (Olga Tokarczuk).

Kurczę, literackiego Nobla powinni dostać autorzy tych fraz, zasługujących też na poczesne miejsce w zestawach tzw. humoru zeszytów szkolnych, jako przykład odpowiedzi na pytanie: „Co poeta chciał przez to powiedzieć?”…