W ciemię bity. Loty i odloty

Tym razem padło na projekty bardziej efektowne i teoretycznie bliższe ludzkim potrzebom – lotnisko w Radomiu (które notabene parę razy wcześniej już bankrutowało) oraz kolejny odcinek drogi ekspresowej S7 z Krakowa do Warszawy. Gdy do tego dodamy informacje o znakomitym dla polskich lotnisk roku 2022, kiedy to padały kolejne rekordy w liczbie obsłużonych pasażerów, nasza przyszłość będzie się rysować w różowych (by nie rzec zgodnie z duchem czasu: tęczowych) barwach.

Mam jednak wątpliwości, czy owe inwestycje (wydatki) to wyraz naszego (czytaj: rządowego) optymizmu czy lekkomyślności. Z jednej strony, jak nauczał klasyk w filmie „Wniebowzięci”, tzw. mężczyzna (zwłaszcza biały heteryk) musi sobie czasem polatać, z drugiej rządząca nami Bruksela w miejsce naszych lotów forsuje własne odloty. Po co nam lotniska, zapytam przywołując innego klasyka, jeżeli wszystko wskazuje na to, że latanie stanie się rozrywką dostępną tylko dla wybranych? Po co nam nowe drogi, jeżeli wycofujemy z użycia samochody spalinowe, a dla tych paru elektryków istniejące arterie w zupełności wystarczą?

Przecież premier Mateusz Morawiecki, ochoczo przecinający wspomniane wstęgi, musi sobie zdawać z tego wszystkiego sprawę. Nie tylko z dumą popodpisywał wszystkie ustalenia w ramach pakietu Fit for 55, ale już dawno temu ogłosił publicznie, że jest zwolennikiem samochodów elektrycznych, a nawet

ich produkowania w Polsce, co się na szczęście do tej pory nie udało (swej opinii na temat elektrycznych samolotów jeszcze nie zdradził).

Cóż, „lasciate ogni speranza, voi ch’entrate” - porzućcie wszelką nadzieję, wy, którzy tu wchodzicie – ostrzegał już Dante Alighieri, opisując w „Boskiej Komedii” brukselskie kazamaty. Chyba, że premier Morawiecki naczytał się też innego włoskiego klasyka, Nicolo Machiavellego, i wydusiwszy na koniec z Unii ile się (jeśli się) tylko da, zrobi fugas chrustas i adieu fruziu…

Byle się to nie przerodziło w kaniec filma czy kancierta nie budiet, bo harmoszku podp… itd.