W ciemię bity. Maciusiowa królowa

Przyczyn zapewne jest wiele, ja chciałbym jednak zwrócić uwagę na jedną, podstawową, z której wynikają wszystkie inne. Ta przyczyna to powszechne nieuctwo.

Nie sądzę, by ktokolwiek, kto przeczytał wydaną w roku 1923 książkę Janusza Korczaka „Król Maciuś I” dał się nabrać na tę histerię.

Zdając sobie sprawę, że już prawie nikt tej książki nie zna, przypomnę (młodszych poinformuję), że to opowieść o dziecku, które dorwało się do władzy, doprowadzając swój kraj do ruiny. Szczytowym osiągnięciem króla Maciusia było (jakże to w przypadku permanentnie wagarującej Greci wymowne) wysłanie dorosłych do szkół, a dzieci do dorosłych zajęć. Na szczęście w roku 1923 ONZ-u jeszcze nie było, a o Lidze Narodów Korczak nie wspomina.

Oczywiście zdaję sobie sprawę, że przywołując tak niepochlebne dla Greci i niepoprawne politycznie skojarzenia zostanę ostro zaatakowany. Pal sześć, grunt, że Janusza Korczaka ani o faszyzm, ani o lekceważenie dzieci oskarżyć się nie da!