W ciemię bity. Ostatnie takie święta?

A już w Polsce… Weźmy prezent najbardziej oczywisty: książka. Ktoś ceni „Księgi Jakubowe” Olgi Tokarczuk. Ja tej pani nie cierpię, podobnie jak ona ludzi mego pokroju, więc jej zarobić na jakiejś nowej książce nie dam. Narzucaliby się więc autorzy opowiadający podobne historie (Cherezińska, Komuda), ale już sama osoba obdarowującego (bo czegóż po takim osobniku można się spodziewać…) sprawi, że książka wyląduje w koszu.

Coś innego? Kosmetyki? A to kolor nie ten, zapach nie odpowiada, może testowane na zwierzętach, zamiast na ludziach (mego pokroju)… Zaś za ofiarowanie rzeczy najprostszej, przydatnej i pozornie bezpiecznej, dezodorantu bądź mydła, można po prostu dostać w pysk.

To nie tylko moje dylematy. Ich efekty widać po każdych świętach, na internetowych portalach sprzedażowych, czasem wręcz na śmietnikach. Nie mówiąc o powstałym przy produkcji prezentów szkodliwym śladzie węglowym…

Nie, nie – to tylko żart. Nie jestem lewakiem, uwielbiam zostawiać swoje ślady gdzie tylko popadnę. Bliskie są mi jednak oszczędnościowe ideały purytanów, amiszów i kalwinów (brzytwa Ockhama: nie mnóżmy bytów ponad – istotną – potrzebę). Z drugiej strony - zdaję sobie sprawę, że to może ostatnie takie Boże Narodzenie, z Aniołkiem, Dzieciątkiem czy Gwiazdorem - nie z żadnym Świętym Mikołajem, który przychodzi 6 grudnia! Bo prezenty to ostatni aspekt świąt, którego lewacy jeszcze nie zaatakowali (może, jak dowodzą tego internetowe zbiórki, po prostu lubią darmochę?). Do kościołów już nie wszystkich wpuszczają, jakie są kartki świąteczne wszyscy widzą, karpia zastąpi soja (nawet nie sola). Z niechęci do lewactwa pójdę więc na kompromis – to znaczy prezentów rozdawał nie będę, ale przyjmować mogę.

Jak apelował niejaki Beaumarchais: bawmy się, bo nie wiemy czy (dzięki owemu lewactwu, Unii, ekologom oraz Sylwii Spurek), nasz – względny - dobrobyt potrwa jeszcze 2 tygodnie.

To znaczy do 6 Króli, z których i tak zapewne wkrótce pozostawią nam góra dwóch.