W ciemię bity. Pan Samochodzik i prąd

Pisuje się więc w owych niszach o nieosiągalnych dla zwykłych zjadaczy chleba cenach i kiepskich zasięgach owych elektryków. O szybkim zużywaniu się akumulatorów, wykluczających powstanie rynku aut używanych. O trudnościach z ugaszeniem takiego cudeńka w razie pożaru. O katastrofalnych (wskutek ciężaru) skutkach wypadków z ich udziałem. I wszyscy zastanawiają się, komu rządy wyłączą (pochodzący oczywiście z wiatraków) prąd, by starczyło go na ładowanie zabaweczek.

Mnie zaś nieodmiennie śmieszy (czy to dobre słowo?) nasz rząd, kreujący się na reprezentanta tzw. zwykłych Polaków (a nawet Polek), dopłacający do zakupu tych zabawek dla bogaczy z podatków pobieranych m.in. od producentów i konsumentów chleba (naszego powszedniego zabierz dzisiaj…).

Ale i wielbiciele owych autek nie zasypiają gruszek w popiele. Niedawno z dumą odtrąbili wielki sukces, dający świetlane perspektywy na przyszłość. To znaczy poinformowali, że elektryczna ciężarówka dojechała ze Szwajcarii do Hiszpanii i z powrotem. Przyznając też, iż jechała dłużej niż zwykłe auto (nie uwzględniono w tym obowiązkowych przerw dla kierowców!), przejazd kosztował więcej, a przewieziono mniej towaru. Do tego, co najzabawniejsze, zespół przygotowujący ów wyczyn musiał trasę co do kilometra zaplanować… Niczym pracownicy NASA lot na Księżyc…

Przypomniało mi to znany mechanizm bicia rekordów murarskich w czasach (nie)słusznie minionych – dziesiątki ludzi przygotowują front robót, aby jeden facet (np. Mateusz Birkut, znany jako „Człowiek z marmuru”), osiągnął spektakularny wynik, nie mający jednak nic wspólnego z codziennymi realiami…

Socjalizm wraca… Wraz ze swoją socrealistyczną propagandą. Krok następny to wykreowanie takiego autka jako pozytywnego bohatera literatury popularnej i filmu. Takiego nowego Pana Samochodzika… Tylko czy takie cudo będzie potrafiło pływać po wodzie?