W ciemię bity. PIN, czyli znamię Bestii

Większe przerażenie wzbudziły we mnie inne działania, które jakoś nie przebiły się do świadomości publicznej. Bo minister Kościński chętnie straszył wszystkich, wyliczając jakież to straty (rzędu 1 proc. PKB) generuje używanie gotówki i sugerując niedwuznacznie, że realnego złotego należy zlikwidować, zastępując go pieniądzem wirtualnym.

Oczywiście wiem, że nie bez znaczenia przy podejmowaniu takiej decyzji byłaby też opinia banku centralnego, ale i oświadczenia NBP o umiłowaniu gotówki nie do końca mnie przekonują (pojawiły się już przecieki o rozpoczęciu przygotowań do takiej operacji). A i sam Tadeusz Kościński jeszcze w ostatnią sobotę, już po utracie roboty, za swój największy sukces uznał w Radiu RMF postępującą cyfryzację obrotu pieniężnego.

Jakie niebezpieczeństwa niosłaby likwidacja gotówki dowodzi przykład (jakże demokratycznej i liberalnej Kanady), gdzie rząd zablokował konta protestujących kierowców TIR-ów, chcąc wziąć ich głodem. Nie może więc (zresztą nie pierwszy raz) nie przyjść na myśl Apokalipsa św. Jana, wedle której, kto nie będzie nosił na sobie znamienia Bestii, niczego nie sprzeda ani nie kupi (Ap. 13, w. 17). Wydawało się, że takim znamieniem staną się certyfikaty covidowe, ale doskonale sprawdzą się także PIN-y do kart płatniczych.

Teorię o dążeniu do likwidacji realnego pieniądza potwierdza także skłonność obecnego rządu do ulegania dominującym trendom zachodnim, i to najczęściej wbrew werbalnymi zaprzeczeniom. A przecież likwidacja gotówki i cyfryzacja pieniądza to nawet dla (totalitarnego) państwa samobójstwo – jeszcze przed wejściem Ruskich na Ukrainę premier Morawiecki mówił o nadchodzącym ataku hakerskim na system bankowy (groźniejszym niż zbombardowanie bankowego budynku).

Ech, kto by pomyślał, że przyjdzie nam (oby nie!) zatęsknić za rozchodzącym się po ulicach swojskim szeptem: „Twarde - miękkie – sprzedaję – kupuję”…