Walka o życie

Heros medycyny, który jako pierwszy przeprowadził operację transplantacji serca w polskiej klinice (w 1986 roku), miał przeciwko sobie wszystkich. Władze PRL-u, skostniałe grono lekarzy i nieufne społeczeństwo, które serce traktowało nie jak zwyczajny mięsień, ale uświęconą relikwię.

W filmie Łukasza Palkowskiego „Bogowie” Religa burzy mur nieufności i niczym mityczny Prometeusz, nie zważając na etyczne zakazy, niesie ludziom światło.

Zgarbiona postawa lekarza mającego zadatki na kolosa, nieodłączny papieros w ustach, pewny chód i gwałtowność podejmowanych decyzji, przydają bohaterowi cech szalonego naukowca rodem z opowieści o Frankensteinie, którego – podobnie jak Religę – opętała żądza panowania nad ludzkim życiem i wskrzeszenie, biernego fizycznie, ciała.

Palkowski ukazuje burzliwe zmagania lekarza z własną pychą i niechętnym mu światem, niebezpiecznie zdeterminowanego, by dokonać pierwszej w historii polskiej medycyny transplantacji serca. Obserwujemy, jak zatraca się w przyświecającej mu wzniosłej idei ratowania ludzkiego życia. Wpędzony w obłęd, który odgradza go od świata, wpada w ramiona autodestrukcji, odnajdując ukojenie w alkoholu.

Życie zawodowe przeplata się w dziele Palkowskiego ze sferą prywatną Zbigniewa Religi, w której kluczową rolę odgrywa żona wybitnego lekarza. Wątek tej niezwykle istotnej postaci przemyka w filmie w subtelny, nienachalny sposób, by w finale „Bogów” objawić swą potężną siłę.

Łukaszowi Palkowskiemu udało się ukazać w „Bogach” całe spektrum zależności, którym podlegał Zbigniew Religa, łącznie ze wszystkimi absurdami życia w systemie PRL-u, który w drugiej połowie lat 80. chylił się już ku zachodowi. Desperacja lekarza w dążeniu do celu, energia, jaką emanował i bezkompromisowość doskonale oddają atmosferę tamtych czasów i nadchodzących zmian. W Polsce, która za chwilę podniesie się z kolan i otworzy na Zachód, z nowym sercem i czystym umysłem pełnym nadziei na lepsze życie.