W terapii chorób skóry stosuje się zarówno leki o działaniu ogólnym, jak i leki działające miejscowo. W zewnętrznym leczeniu dermatologicznym stosuje się pudry, zawiesiny, tzw. pudry płynne, roztwory, żele, maści, kremy, emulsje oraz pasty. Skóra może być także drogą podawania leków działających ogólnie, np. nitrogliceryny.
Należy też pamiętać o tym, że wiele leków stosowanych miejscowo może być wchłanianych przez skórę do krwioobiegu i wywierać działanie ogólne. Dotyczy to w szczególności substancji leczniczych wykazujących powinowactwo do tłuszczów, co ułatwia im przenikanie przez skórę i tkankę podskórną – przykładem mogą być kortykosteroidy stosowane bardzo często w różnych chorobach dermatologicznych. Szczególnie niebezpieczne może być to zjawisko u niemowląt i małych dzieci, u których warstwa rogowa skóry jest dopiero na etapie rozwoju. Najprostsze, a zarazem najstarsze preparaty dermatologiczne to maści. Już w starożytnej Grecji byli znani myrepsoi (od greckiego myron – maść), w Rzymie zwani unguentari (od łacińskiego unguentum – maść). Maści sporządzano pierwotnie w oparciu o dostępne substancje tłuszczowe, nie przywiązując specjalnej wagi do swoistego działania podłoża i jego wpływu na działanie substancji leczniczej. Dopiero wiek XIX przyniósł ożywienie w badaniach dotyczących nowych podłoży maściowych. W 1878 roku w Ameryce wprowadzono do lecznictwa wazelinę. Siedem lat później Liebreich wprowadził do lecznictwa substancję woskową uzyskiwaną z owczej wełny i nadał jej nazwę lanolina. Zarówno wazelina, jak i lanolina są stosowane w farmacji do dnia dzisiejszego. Początki wieku XX to także początki stosowania syntetycznych podłoży w lecznictwie i kosmetyce, jako pierwsza została wprowadzona euceryna. Do dnia dzisiejszego liczba stosowanych podłoży dermatologicznych wzbogaciła się o nowe podłoża nie zawierające lipidów, oparte na pochodnych celulozy, glikoli polioksyetylenowych czy pochodnych kwasu akrylowego. To bogactwo i różnorodność preparatów do stosowania miejscowego, które można znaleźć na aptecznych półkach wynika z faktu, iż wykazano, że osiągnięcie zamierzonego skutku w miejscowym leczeniu chorób skóry zależy nie tylko od doboru odpowiedniej substancji leczniczej, ale także od doboru odpowiedniego podłoża decydującego o uwalnianiu i wchłanianiu tej substancji.
REKLAMA:
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
