Washington Post, czyli rzecz o wodzie w studni

Marek Kęskrawiec: EDYTORIAL

Kilka dni później gruchnęła jeszcze bardziej szokująca wieść. Jeff Bezos, właściciel platformy internetowej Amazon, kupił za 250 mln dolarów "The Washington Post”. Znajdujący się od 80 lat w rękach rodziny Grahamów dziennik znamy wszyscy choćby z ujawnienia afery Watergate, która wstrząsnęła życiem politycznym USA lat 70. Jeśli weźmie się pod uwagę, że taki np. Facebook jest wyceniany na 100 mld dolarów, to cena zapłacona za ikonę światowej prasy staje się drobniakami w portfelu Bezosa, którego osobisty majątek wynosi 25 mld. Można mieć tylko nadzieję, że "The Washington Post” nie stanie się zabawką w ręku bogacza i pozwoli on na to, by pismo kontynuowało najlepsze tradycje patrzenia władzy na ręce.

Prasa drukowana przeżywa kryzys na całym świecie. Straty lub zwolnienia dotknęły "The Guardian”, "The Times”, "The Independent” – to tylko kilka przykładów z Anglii, gdzie tradycja wolnej prasy i opiniotwórczych tytułów jest największa. W Polsce też dzieje się pod tym względem źle. Gazety są niszczone przez internet, telewizję i radio, które nie przetrwałyby bez newsów zapożyczanych codziennie z gazet, przetwarzanych, upraszczanych i podawanych klientom za darmo. Dotyczy to zwłaszcza właścicieli portali internetowych, którzy sami nie produkują niemal żadnych informacji i zachowują się jak sąsiedzi podbierający wodę jedynemu właścicielowi studni w okolicy. Robią to bez umiaru, wiedząc, jaki może być koniec.

Pewnego dnia sąsiedzi przyjdą do studni, a ona będzie już sucha. Kto nam wtedy przekaże wiarygodne informacje? Facebook, dziennikarze obywatelscy, telewizyjni celebryci, praktykanci z portali? Ja jednak jestem optymistą, wierzę, że ten trend się odwróci. Bo ludzie zawsze będą szukać prawdy. W końcu znudzą się darmową podróbą.